2025 (nr.131) augustus

Parels & Perugia.

Zomers wasje, olieverf op doek, 50 x 35 cm (verkocht).

De zomer raast voorbij, hoezo alweer bijna september. Een schilderij kan het warme vakantiegevoel vasthouden, of oproepen. Dat vrije relaxte ongecompliceerde leven, licht en vrolijk. Lekker zwemmen -en de boel in no time weer droog. De schittering van de zon doet je zoeken naar je zonnebril. De krekels, de vogelgeluiden, de geur van jasmijn. Dit schilderij hierboven heeft een tijdje in mijn keuken gehangen, iedere keer als ik er naar keek was ik weer even in Toscane..

Het doel van de kunst
is niet het uiterlijk van dingen weer te geven,
maar het innerlijk…
dat is de echte werkelijkheid.
– Aristoteles

Jarenlang racete ik (altijd haast) binnendoor over de dijk en de oude IJsselbrug naar het gerechtsgebouw in Zutphen aan de Martinetsingel, vaak meermalen per week, voor comparities, getuigenverhoren enz. Een enkele keer, na afloop van de zitting, op de terugweg even aan bij bakker Bril in Voorst voor brood en gemberkoekjes. Nooit combineerde ik mijn rit met een bezoek aan het Henriette Polak Museum aan de Zaadmarkt in Zutphen. Dat kwam pas toen ik mijn toga aan de wilgen hing. Het werd mijn lievelingsmuseum. Overzichtelijk klein was het, met krakende vloeren en kunst die op de een of andere manier bij me paste. In 2017 verhuisde het museum (samen met het Stedelijk Museum) naar de ’s Gravenhof, óók mooi. Maar je snapt het al; nostalgia rules.

Henriette Polak-Schwarz (1893-1974) was een bijzonder mens. Ze had een onbezorgde jeugd in welstand en vervolgens afschuwelijke oorlogsjaren, waarin haar man, dochter, moeder, twee zussen en zwagers, neefje en nichtjes vermoord werden. Dat gaat ver buiten het voorstelbare. Diep respect voor haar vermogen om daarna het leven weer op te pakken. Ze heeft zich na de oorlog volop ingezet voor humanisme, muziek en beeldende kunst. Een biografie over haar is in de maak. Als je van figuratieve kunst houdt (Joop Sjollema, Otto B. de Kat, Kees Verweij, Wim Oepts, Kees Maks e.a.) bezoek dan ‘Parels van Polak’ in Zutphen. Nog te zien tot en met 26 oktober.

Ook de moeite waard (iets meer moeite van waaruit ik woon) is een bezoek aan Museum Jan in Amstelveen voor de expositie ‘Poetry Suite’ van Koen Vermeule (1965). Eigentijdser, door zijn onderwerpen misschien, maar zeker ook door de manier van schilderen. Het dagelijkse leven schildert hij, vloeiend, met brede spalters, weinig details, fantastisch licht-donker, sfeervol. Nog te zien tot en met 5 oktober.

Nòg meer moeite: de expositie ‘Oltre i confini’ in Perugia, Italië 😉  Mocht je binnenkort in de buurt zijn daar, bezoek dan de Rocca Paolina voor de internationale expositie waar ik aan deelneem. Er is een prachtige brochure gemaakt waarin alle deelnemende kunstenaars voorgesteld worden (klik daarvoor op bovenstaande link, je kunt er doorheen bladeren met de pijltjes bovenaan).

Ik ben er zelf tot en met 3 september, met meerdere NL-deelnemers. Reuzebenieuwd naar de locatie, naar de mensen van de organisatie en de kunstenaars uit de andere deelnemende landen, naar de opening, de bezoekers, de reacties, kortom naar alles. Het wordt sowieso een feestje!

Groet,
Willy