Tag Archief van: schilderen

2021 (nr 86 april) Groeiend verlangen

/0 Reacties/in /door

Groeiend verlangen.


olieverf op doek, 40 x 30 cm

In een zonnige Zuid-Europese stad op een terrasje neerstrijken; misschien behoort dat over een paar maanden wel weer tot de mogelijkheden. Het verlangen groeit om over de eigen grenzen te kijken, letterlijk en figuurlijk. Verlangen naar reizen, cultuur, nieuwe indrukken, onbekommerd samenzijn met mensen en wat leven in de brouwerij.

15 jaar geleden schreef ik een boekje met de titel Bestemming Onbekend. Ik had kanker en mijn leven stond ineens op de kop. Ik wist niet waar het naar toe ging. Later heb ik me gerealiseerd dat de bestemming niet zozeer van belang is, of die nu bekend of onbekend is. Het gaat in het leven om de weg, om onderweg zijn. Open deur. Maar toch.

Ik zie een parallel met deze onzekere coronatijd. De angst voor het virus, de opgelegde beperkingen; allemaal van buiten komend onheil. Veel mensen voelen zich gedwarsboomd in hun dagelijks bestaan, zijn ongeduldig en gestrest over de maatregelen. De gedachte is al snel: als straks (ooit!) de beperkingen worden opgeheven, dàn is alles weer oké.

Maar we leven NU. We zijn onderweg, right this moment! En de beperkingen -en daarmee dus ook het verlangen naar vrijheid- maken deel uit van de weg.

Man is a creation of desire, not a creation of need. (Gaston Bachelard)

Als je het groeiende verlangen naar verruiming van mogelijkheden beschouwt als iets waardevols, iets van betekenis, in plaats van iets waaraan zo snel mogelijk tegemoet gekomen moet worden, kan dat nieuwe inzichten opleveren.

In zekere zin zijn we allemaal onverzadigbaar en (die wijsheid heb ik niet van mezelf maar van de stoïcijnen) achter ieder verlangen zit eigenlijk een ander verlangen. Dus je zou eens kunnen onderzoeken waar je èigenlijk naar verlangt. En (maar dat is natuurlijk voor gevorderden) als je blijvend tevreden wilt zijn, verlang dan naar dat wat je al hebt 😉

Tot zover de filosofische bespiegelingen. Volgende keer weer lekker prozaïsch. In ieder geval ga ik jullie dan vertellen over een nieuw project, waarvoor ik deze zomer op verschillende locaties in totaal een kleine 60 portretjes ga schilderen van jonge mensen in de leeftijd 4 tot 18. Met hopelijk een overzichtsexpositie daarvan ergens in september. Wordt vervolgd!
Groet,
Willy

PS.
Podcasttip voor schilders, wel enigszins commercieel en over-de-top-Amerikaans, maar goed te beluisteren tijdens de dagelijkse stappen: Savvy Painter Podcast

2021 (nr 85 maart) Like a duck going to water.

/0 Reacties/in /door

Like a duck going to water.


olieverf op papier, 50 x 65 cm

Sommige mensen zijn uitzonderlijk begaafd. Ter troost voor mij en voor velen: misschien heb je wel een beter ticket voor een gelukkig leven wanneer je tot de overgrote middenmoot behoort, dan wanneer je de talentkaart hebt getrokken.

Het past wel in de ‘maakbare samenleving’ om te doen alsof alles gewoon een kwestie van hard werken en doorzetten is (nou ja ‘gewoon’, dat zijn ook geen eigenschappen die iedereen bij geboorte meekrijgt). Maar om werkelijk bijzonder werk te maken is meer nodig dan je schouders eronder te zetten. Dat meerdere dat heb je, of dat heb je niet. En als je het hebt ga je als een eend te water. Kijk even naar dit filmpje van de BBC uit de televisieserie Show Me the Monet (klik hier); vraagt slechts drie minuten van je kostbare tijd en je glimlacht de rest van de dag. Omdat je wordt gegrepen door speciaal talent in combinatie met oprechte beschaafde bescheidenheid; waar treft men dit nog in tijden van overmoed en waanzin.

Verder nog weer een leuk stukje film over Diebenkorn, die mij de afgelopen maanden zo fijn inspireert. Klik hier, (slechts 2 min.) Hij vertelt hoe lastig het kan zijn om te beginnen op dat witte doek: ..but when they get a bit besmirched, well then they are fair game.

Tot slot twee korte documentaires over Nederlandse hedendaagse vrouwelijke schilders die ik bewonder, om verschillende redenen. Allebei ongeveer 15 minuten kijkplezier:

Lily van der Stokker klik hier
Helen Verhoeven klik hier
In de hoop jou ergens dit jaar te ontmoeten, tijdens een expositie of in mijn atelier (zie de agenda hiernaast), ga ik de komende tijd lekker door met schilderen. Niet als een eend, maar toch wel gewoon dat water in, immers:

Je kunt de zee niet oversteken
door alleen naar het water te staren.
R. Tagore, Indiaas mysticus, dichter en Nobelprijswinnaar literatuur

Groet,
Willy

2021 (nr 84 februari) Volkomen leegheid, volstrekte stilte.

/0 Reacties/in /door

Volkomen leegheid, volstrekte stilte.


olieverf op papier

Nu de stilte steeds stiller wordt en alle dagelijkse ruis in het kleine particuliere leventje verstomt, krijgt creativiteit ruim baan (NB daartoe niet teveel naar het nieuws kijken en zeker niet naar al die talkshows). Geen enkel excuus meer voorhanden om niet te werken. De dag strekt zich leeg voor mij uit. Als er nu nog niet geschilderd kan worden, wanneer dan wel? Ik omarm het kale niets (in de hoop en het vertrouwen dat ik straks mijn familie en vrienden weer kan omarmen) en produceer en experimenteer. Weglaten, geen details, abstraheren, grove penseelstreken, denk in vlakken en vormen, niet in betekenis, heb lef, laat los! Zo spreek ik mezelf toe. ‘Wordt het wat?’ vraagt een geïnteresseerde enkeling. Geen idee! Kan alleen maar zeggen dat het lekker gaat, met de gebruikelijke ups en downs, in ieder geval ga ik iedere ochtend met goede zin mijn atelier in. Wat wil een schilder nog meer?

Streef naar volkomen leegheid.
Handhaaf volstrekte stilte.
Lao-Tse (Chinees filosoof, ca. 600 v. Chr.)
****

Hieronder een paar kijk- en luistertips, ter vervanging van het weinig inspirerende corona/ vaccinatie/ toeslagen/ valvanhetkabinet/ verkiezingen/ -meningencircus dat ons als een tsunami dreigt te overspoelen.

Als je net als ik een paar jaar geleden enorm genoten hebt van de film The Square (klik hier voor de trailer), kijk dan nu naar The Burnt Orange Heresy (klik hier voor de trailer). Gaat ook over kunst, met dezelfde hoofdrolspeler Claes Bang, en een fijne rol van Mick Jagger als kunstverzamelaar. Een mooie combi van humor en satire en thriller. Voor € 8,50 te streamen via Picl (klik hier), wat ik een uitkomst vind, zolang het filmhuis een no-go is.

Het Van Gogh Museum in Amsterdam heeft een brievenpodcastserie gemaakt waarbij schrijvers, acteurs en muzikanten voorlezen uit de brieven van Vincent van Gogh en vertellen waarom ze door die tekst persoonlijk geraakt zijn. Te beluisteren op je mobiel in je podcastapp of klik hier

Het Singer in Laren biedt korte filmpjes online aan (telkens een paar minuten) met een toelichting per schilderij klik hier

En zo kan ik nog wel even doorgaan. Nou ja, mensen, dat moet me nog van het hart; het is -los van en naast alle corona- en andere ellende- een gouden tijd! Als je geïnteresseerd bent, in wat ook maar; alles ligt online voor het oprapen. En de meeste mensen hebben daar nu ook tijd voor: films, lezingen, interviews, documentaires, toneel- en balletvoorstellingen, concerten, enzovoort. Natuurlijk, het is geen gelijkwaardige vervanging voor real life ervaringen en zeker niet voor medemenselijk contact, maar in plaats van niets doen en balen om wat (niet) is, kan je er beter het beste van maken en jezelf verrijken met schoonheid, kennis en nieuwe inzichten.

Groet,
Willy

2021 (nr 83 januari) Vertrouw op haperingen.

/0 Reacties/in /door

Vertrouw op haperingen.


olieverf op papier

De laatste dag van 2020, het jaar zit erop. What’s next? Van harte wens ik je een goed nieuw jaar. Met een flat white bij een strandtent, is dat niet een prima beeld voor 2021? Alleen of in gezelschap, het zou fijn zijn als die keus weer in vrijheid gemaakt kan worden.

Ik hoop en wens dat je jouw goede voornemens -mocht je die hebben- realiseert 😉 En dat je gezond blijft. Oog houdt voor de behoeftes van anderen. Compassie hebt voor je eigen missers (die er zullen zijn, altijd). Regelmatig kunt lachen om van alles en niets. Mijn moeder zei dat vroeger al: ‘lach erom!’. Best een goeie tip eigenlijk.

Wat het schilderen betreft: ik denk dat ik iets op het spoor ben. Spannend! Er vallen schilderkwartjes, en dat maakt dat ik niet kan wachten om de kwast weer op te pakken. Ik heb ontzettend veel zin om lange dagen in mijn atelier te werken, met de deur dicht, en verder te gaan met zoeken en uitproberen.

Het schilderij hierboven is een van die probeersels. Ik heb voor mezelf een paar uitgangspunten geformuleerd die mijn leidraad gaan vormen de komende tijd. Niet heel vernieuwend, maar wel ineens met betekenis. Over ‘dat het gezien moet zijn’. Dat het onaf mag zijn. En iets over lijnen en kleur. De vorm op toon, de penselen groot, de drager eerst maar weer eens klein. Nou ja, ik begrijp wat ik bedoel. Ineens (haha, hoezo ineens?) begrijp ik wat ik bedoel, fijn is dat. Benieuwd hoe lang het duurt, voordat het me weer ontsnapt.

Nooit kwaad (Hugo Claus)

Kwaad kan het nooit, het begeren
naar wat ons voortdurend ontsnapt.
Alleen het verzuurd beheren
ceremonieel opgelapt
kan ons leven bezeren.

Verander nu gauw
van kleren
verzaak aan rekeningen
vertrouw op haperingen.

****

Een van mijn helden op dit moment is Richard Diebenkorn. Klik hier (12 min.) als je een mooi chronologisch overzicht van zijn werk wilt zien. Hij begon als abstract expressionist, ging daarna halverwege de jaren ’50 figuratief werken, en uiteindelijk weer abstract. Die middenperiode vind ik geweldig. Hoe hij de vormen versimpelt, veel weglaat, die robuuste hand van schilderen, de kleuren, het speelse spel tussen figuur en achtergrond (wat geen achtergrond maar onderdeel is).

Aan de slag dus!

Ook dit jaar hoop ik weer veel reacties op mijn brieven te krijgen, blijf dat graag doen, het inspireert me om door te gaan met schilderen en ook met schrijven. En hopelijk gaan we elkaar zien, wanneer dat weer kan, tijdens exposities, kunstroutes, open dagen, of op afspraak in mijn atelier. Ik ga voor een superschilderjaar!

Groet,
Willy

PS.
Lita Cabellut is kunstenaar van het jaar 2021. Luister naar een uitgebreid interview met haar in Nooit Meer Slapen (klik hier) waarin ze onder meer vertelt over loslaten en transformatie in haar werk en haar persoonlijke leven.

 

2020 (nr 75 mei) Niet spreken met de piloot.

/0 Reacties/in /door


Corona-tijd, olieverf op doek, 40 x 50 cm.

In deze stilte-tijd pak ik af en toe een kunstboek uit mijn atelier, meestal gekocht na een expositie die ik geweldig vind. De realiteit is dat ik zo’n boek na aankoop thuis doorblader, vervolgens ergens neerleg omdat ik er nog verder in wil kijken, en uiteindelijk zet ik het dan vaak ongelezen in de kast. Soms pak ik het opnieuw om bepaalde schilderijen te bekijken of iets te laten zien tijdens een workshop. Maar nu ben ik sommige van die boeken echt aan het lezen, en dat is wel een aanrader. Niet om alles te onthouden en als een wandelende encyclopedie met feiten te kunnen strooien, maar om inzicht te krijgen in het werk en het leven van die persoon. Nog meer te genieten van wat gecreëerd is.

Het geeft natuurlijk niet op alle denkbare vragen antwoord. Toen Picasso werd gevraagd naar zijn theoretische uitgangspunten bij het maken van zijn kubistische werken antwoordde hij: ‘Spreken met de piloot is ten strengste verboden.’

Hij moest er niets van hebben, van dat getheoretiseer. Hij zei ook: ‘Als ik wist wat kunst was, zou ik het voor me houden.’ En bedankt!

Als je niet van lezen houdt, kan je ook documentaires en films kijken. Bijvoorbeeld ‘Krabbe zoekt Picasso’ is nog steeds te zien (klik hier). Die zoektocht is zeer de moeite waard om voor te gaan zitten, net als de series over Van Gogh, Gauguin en de lopende uitzendingen van ‘Krabbe zoekt Chagall’. Allemaal op NPOStart. .

Ik doe op deze manier ook ideeën op voor mijn eigen werk. Haal mezelf uit mijn comfortzone. Probeer van alles uit. Het in eenzaamheid en zonder afleiding gestaag doorwerken in mijn atelier komt het schilderen ten goede, merk ik. Dat dan wel.

Reacties zijn welkom, ik ben benieuwd hoe het jou vergaat in deze Corona-tijd.

Groet,
Willy

2020 (nr 74 april) Niets duurt voort behalve verandering.

/0 Reacties/in /door

Niets duurt voort behalve verandering.

Heraclitus (Grieks filosoof, 540 – 480 v. Chr.)


olieverf op paneel, detail..

Mijn brief van de vorige maand schreef ik in het kader van die prachtige one-liner van Jules Deelder: ‘De omgeving van de mens is de medemens’ (klik hier als je die na wilt lezen). Nog steeds helemaal mee eens, maar de realiteit ziet er anders uit nu. Zoveel mogelijk uit de buurt blijven van je medemens, is het devies.

Veel mensen zijn van slag. De situatie lijkt onwerkelijk. Eerst waren het nog verhalen, inmiddels gaat het ook om bekenden. Corona is ver weg en dichtbij.

Qua werk ploft – en niet alleen voor mij als zzp-er – de boel in elkaar. Heel jammer, de vaart zat er zo mooi in met verschillende portretopdrachten, workshops, modelschilder-afspraken, koop-en uitleenopties, en exposities op stapel. Ik zat fijn in de flow, genietend van wat er zoal op me afkwam. De agenda is leeg nu.

Stephen Hawking zei: Intelligence is the ability to adapt to change. 

Laten we ons zonder veel kabaal aanpassen aan de veranderde omstandigheden. Af en toe stilstaan bij de enorme impact die deze crisis heeft op het leven van sommigen. En, indachtig Jules Deelder: ons bekommeren om onze medemens.

Het goede nieuws is dat het erop lijkt dat dat iedereen aardig lukt.
Groet, Willy

PS.   En voor de schilders onder ons: die kwast oppakken en aan de slag!

PSS. En voor de zorgverleners en al die anderen die zich helemaal uit de naad werken nu: dankjewel! En sterkte!

2019 (nr 70 december) Kunstmatige kunst

/0 Reacties/in /door

Kunstmatige kunst. 


stilleven van bloemen, 60 x 40 cm, olieverf op doek 

In between onderwerpen en thema’s vind ik het heerlijk om een stilleven te schilderen. Vraagt geen denkwerk, is niet vernieuwend, is gewoon kijken, kijken en nog eens kijken, en opgaan in verf en vorm, kleur en textuur, tere bloemblaadjes, hoekige stelen. Lekker schilderen dus.

Hoe anders kan het ook, dacht ik toen ik een artikel las in de American Scientist.

Het artikel gaat over het creëren van autonome kunst door computerprogramma’s met behulp van algoritmes. Een algoritme is een reeks instructies die naar een specifiek doel leiden. Vergelijk het (simpel gezegd) met een kookrecept.

Computers zijn in veel dingen veel beter (intelligenter) dan mensen. Kunstmatig intelligent. Computers kunnen externe gegevens interpreteren, leren van die interpretaties, en die lessen gebruiken om -via flexibele aanpassing- doelen en taken te verwezenlijken. Zelflerend dus. Als je deze wetenschap in de kunst toepast krijg je bijzondere resultaten.

Drie Franse kunstenaars hebben duizenden portretten in een algoritme ingevoerd, waarmee ze het algoritme als het ware de esthetiek leerden van de portretkunst. Vervolgens creëerde het algoritme onderstaand portret. Saillant detail: het werd verkocht voor bijna € 400.000,=.


Portret van Edmond Belamy, gemaakt via artificial intelligence.

Interessante vraag: is dit product een kunstwerk?

Al in 1973 werd het programma AARON geschreven, dat volgens bepaalde regels tekeningen maakte. Het verschil met nu, is dat het algoritme geen regels volgt, maar -zelflerend dus- nieuwe afbeeldingen produceert door bestaand werk te analyseren.

De kunstenaar kan spelen met het algoritme, onder meer door selectief te zijn bij het invoeren van bestaande kunst. Of bijvoorbeeld (zie Anna Ridler) door eigen tekeningen n.a.v. film-stills in te voeren en vervolgens met de nieuwe computerbeelden een nieuwe film te maken .

Inmiddels is er AICAN: een programma dat bijna gelijk is aan een autonome kunstenaar en zo goed als zelfstandig werkt. Het programma is gevoed met 80.000 afbeeldingen. In 75% van de beoordelingen dachten kunstkenners dat de kunst gemaakt was door een kunstenaar, in plaats van een computer.

Ik ben benieuwd welke reactie dit oproept bij jou. Spannende ontwikkeling? Gebruik van maken? Zijn kunstenaars overbodig geworden? Of zal het onze tijd wel duren? Dat laatste geloof ik niet, we zitten er met zijn allen midden in. Artificial intelligence is hot en wordt op heel veel meer terreinen ingezet dan je opmerkt. De techniek is fantastisch, het gebruik kan behoorlijk spooky zijn.

Voorlopig toch maar gewoon doorschilderen 😉

Groet,
Willy

2019 (nr 69 november) Stof wissen

/0 Reacties/in /door

Het is muisstil, als we met het maximale aantal van 25 mensen de Scrovegni-kapel inlopen. Iedereen is vol verwachting na het zien van de film over de totstandkoming van dit grootse werk van de meester. Die film duurt 10 minuten en wordt vertoond in de klimaatruimte voor de ingang van de kapel; verplichte voorbereiding voor alle bezoekers. Heel goed! Want je kijkt daarna anders, beter ook.

Giotto schilderde deze fresco’s in Padua rond het jaar 1300. Ik zie hoe teder Maria naar haar baby kijkt (voor het eerst in de schilderkunst aandacht voor emoties in gezichtsuitdrukkingen), hoe plastisch echt de figuren zijn (ook zeer vernieuwend in die tijd, waarin nog ‘plat’ werd geschilderd) en ben me ervan bewust dat ik hier sta te kijken naar de eerste kus ooit in verf.


Wil je een leuk artikel hierover lezen klik hier.

Kijken met voorkennis, dat maakt bij mijn bezoek aan de Biënnale in Venetië ook enorm verschil. De eerste dag enigszins blanco erin. Bijna beschamend wat je dan allemaal niet ziet en niet ervaart, als je pas daarná gaat lezen over de kunstwerken. Zo vroeg ik me bijvoorbeeld af bij het zien van die enorme boot op de kade of dat ding niet weggehaald had moeten worden. Of is dat ook al kunst, gewoon een boot? Wel prachtig, dat blauw tegen die blauwe lucht. Paar fotootjes. En weer door…

  

Die avond lees ik dat dit de Barca Nostra is, het wrak van een vissersboot, gezonken in 2015 in de Middellandse Zee, onderweg naar Europa met ca 800 (of 1100, niemand die het weet) migranten. Slechts 28 overlevenden. Een monument voor de doden. Een politiek statement. En kunst dus. Of niet. Dat laatste vind ik dan niet meer zo interessant.

 “Kunst wist het stof van het dagelijks leven van onze ziel.”

Pablo Picasso

Zo is het mensen! Stof wissen, door open te kijken naar kunst, zonder -ondoordachte- aannames. Informeer je, en laat je overtuigingen lekker thuis -die roeren zich toch wel weer zodra ze de kans krijgen 😉 Wie weet raak je ontroerd, word je verrast, verander je van mening en voel je je daardoor verrijkt.

Hoe zou de wereld er uit zien als zo’n houding gemeengoed zou zijn, niet alleen in de kunst.

En rustig maar, ik heb het tegen mezelf natuurlijk, jij doet dit altijd al zo.

Tot slot: in de komende novembermaand geef ik een aantal schilderlessen in mijn atelier in De Oude Ambachtsschool in Zwolle. En daarnaast ook twee keer de mogelijkheid mee te doen met een inloopatelier, waarbij je zelfstandig werkt. Wil je hier meer over weten kijk dan hiernaast in de agenda of op mijn website (klik hier). Ik houd de groep bewust klein (maximaal 5 deelnemers), er zijn nog een paar plaatsen, dus als je zin hebt in een fijne schilderochtend, laat me dat dan snel weten.

Groet,
Willy

2019 (nr 68 oktober) Wonen in de golven

/0 Reacties/in /door

Samen aan zee, nr. V., olieverf op doek, 100 x 50 cm

Als schilder iets over je eigen werk zeggen blijft knap lastig. Voor je het weet maak je een verhaal, daar waar feitelijk weinig te vertellen valt en druk je je overdreven, of zelfs verheven, uit. Dan wordt het zo’n uil van Minerva. En wie zit daar op te wachten?

Beter helemaal niets toelichten dus? Veel beeldend kunstenaars zijn van mening dat het publiek zelf maar gewoon goed moet kijken, het beeld spreekt immers voor zich. Maar is dat niet een beetje arrogant? En een gemiste kans bovendien? Want een kijker haakt snel af als hij/zij niet direct een connectie ziet of voelt. Of is dàt nu juist arrogant; te veronderstellen dat een kijker doorgaans niet voldoende in staat is om zonder toelichting het werk te waarderen? En maakt het verschil of de maker focust op de waarneming (schilderen wat je ziet en daar al dan niet je eigen draai aan geven), of focust op een idee (schilderen om iets uit te drukken dat verder gaat dan wat zichtbaar is).

In dit verband leuk om te kijken naar de Ted-talk van Dennis Dutton; ‘A Darwinian theory of beauty’ – klik hier). Dutton zegt, samenvattend: ‘We find beauty in something done well‘ en dat was altijd al zo, zelfs 50 tot 100.000 jaar voordat er taal was! Volgens hem is beauty niet in the eye of the beholder, maar diep in onze geest verankerd.

Hoe dan ook, vaak denk ik: doe mij maar wat uitleg erbij. Ik vind het doorgaans een verrijking om te lezen over de kunstenaar, zijn/haar bedoeling, thematiek, achtergrond, geschiedenis, eerder werk op te zoeken en/of een film over de werkwijze te zien. Daarna kijk ik anders, zie ik meer, en geniet ik meestal ook meer.

Tijdens het komende open-atelierweekend Noordoost-Veluwe is het in ieder geval wel de bedoeling om in contact te zijn met de bezoekers. Iedereen is van harte welkom in de ateliers van de deelnemers (klik hier). Ik ben gast-exposant in het atelier van Marjan Kok (nrs. 26 en 27). Laat het een poepdruk en -gezellig en -inspirerend weekend worden, mensen! Ik vertel je graag meer (als je dat leuk vindt) over het schilderij boven aan deze brief, wat deel uit maakt van mijn nieuwe serie schilderijen over ‘Verlangen’.

Dat is verlangen: wonen in de golven
en geen verblijfplaats hebben in de tijd.

Rainer Maria Rilke, Duits dichter (1875-1926)

En lukt het je komend weekend niet, dan is er de zaterdag daarop (12 okt.) een open dag in Doas (klik hier). Ook daar ben je van harte welkom.

Ik hoop je te ontmoeten.

Groet,
Willy

2019 (nr 66 augustus) Lijntjes, kruisjes en streepjes.

/0 Reacties/in /door
Miss Benge, door Euan UglowEen schitterende expositie gezien in Museum More in Gorssel van het werk van Euan Uglow (Groot-Brittannië, 1932-2000). Met mijn neus er bovenop gestaan: prachtige heldere kleuren, bouwwerken van subtiele vlakken, losjes en tegelijk zeer precies, je vóelt de opperste concentratie om dat wat hij zag in de werkelijkheid, weer te geven op het doek. Zijn schilderijen ontroeren me. Ik weet niet waarom. Hij was daar niet op uit. Het ging Uglow om hele andere dingen.

Uglow zei dat schilderen naar de waarneming in feite gedoemd is te mislukken. Immers, je ogen vertekenen het beeld, je beweegt je hoofd, het licht verandert voortdurend, en alles in je hoofd (kennis, emotie, traditie, gedachten etc.) vertroebelt je blik. Wat is werkelijk? Daar worstelde hij mee. En ik vind dat een ongelooflijk interessante vraag. Zie jij wat ik zie? Bestaat er eigenlijk wel een objectieve werkelijkheid? Bestaat iets objectief, als niemand zich er van bewust is? Voer voor filosofen en andere wetenschappers. Kijk deze TEDtalk van Donald Hoffman (klik hier) als dit je boeit.

Uglow bouwde rustig vijf jaar aan een schilderij. Hij zocht houvast door alles te markeren met dunne lijntjes, kruisjes en streepjes: in zijn atelier op muren en vloeren, op het lichaam van het model, en op het doek. Hij was gefascineerd door geometrische verhoudingen, waarin hij de werkelijkheid probeerde te vatten. Als je de expositie gaat bekijken, sla dan de film daar niet over. En/of kijk deze film over de totstandkoming van zijn schilderij Root Five Nude (klik hier).

Iets anders.
Ik ga nu niet opnieuw uitgebreid over de ZomerExpo in de Fundatie schrijven, beetje klaar met die stier 😉
Er waren meer inzendingen die de mythe ‘Europa en de stier’ als uitgangspunt hebben genomen. Klik hier voor de verschillende interpretaties. Bezoek de expositie in Zwolle nu het nog kan (tot 1 september). En stem voor de publieksprijs (klik hier). Dat vinden wij -makers- fijn; dat jij de moeite neemt om te kijken en er iets van te vinden, als dank en erkenning voor de moeite die wij nemen om iets te creëren.

Groet,
Willy