Tag Archief van: watervermengbare olieverf

2022 nr 98 (april)

/2 Reacties/in /door

Wat ik nog niet heb verteld.


water vermengbare olieverf op linnen, 80 x 60 cm, te koop

Voor het eerst sinds langere tijd weer eens naar model geschilderd. Wat is dat toch heerlijk om te doen! Dit was een stand van 3 kwartier. Geen tijd om te mutsen, direct aan de slag: mengen, meten, achteruit stappen, kijken, bijmengen, dóór. In een ritme van focussen en loslaten, en daarna zie ik wel wat het geworden is. En wat anders had gekund 😉

Maar nu iets wat ik nog niet heb verteld. Dat is dat ik een boek heb geschreven. Een boekje over schilderen, ter gelegenheid van mijn 100e nieuwsbrief binnenkort. En dat is retespannend! Niet het schrijven, maar er mee voor de dag komen. Dat is vergelijkbaar met een nieuwe serie schilderijen exposeren. De Amerikaanse schilder Gary Holland verwoordde het mooi:

It is not our art, but our heart that’s on display. 

 

In mijn boek vertel ik hierover. Dat je kwetsbaar bent, als je je werk laat zien. Ik schrijf over onderwerpen als perfectionisme, omgaan met kritiek, zoeken naar inspiratie. Over de frustraties en het immense plezier dat schilderen brengt. Over paradoxen, projecten, portretteren, plein air schilderen en meer.

Ik heb het geschreven voor schilders en zeker ook voor niet-schilders, die geïnteresseerd zijn in de wereld van kunst en in het maakproces. De toon is lichtvoetig en persoonlijk. Er staan hier en daar foto’s in van mijn werk. Veel citaten van kunstenaars, filosofen, wetenschappers. Een paar gedichten. En een uitgebreide bronnenlijst.

Binnenkort gaat het naar de drukker. Ik houd je op de hoogte.

Groet,
Willy

Deel deze brief gerust met vrienden, familie
of anderen in je netwerk.

2019 (nr. 60 februari): A happy cow

/0 Reacties/in /door

A happy cow.


olieverf op paneel, ca. 20 x 30 cm, verkocht

Een gezellige drukke atelierverkoopdag was het, vorige week zaterdag in de Oude Ambachtsschool in Zwolle. Bovenstaand paneeltje en ook onderstaande werken heb ik verkocht, plus nog een stuk of 10 andere.

Als gezamenlijke atelierhouders organiseren we jaarlijks zo’n atelierverkoopdag in januari, leuk om te onthouden.

    
    
    
    

En terwijl ik vrolijk en blij met alle reuring en ontmoetingen in mijn atelier rondliep, werd mijn goede bui eind van die middag bijna de nek om gedraaid door een gesprek met een mij onbekende man. Hij liep zonder te groeten binnen, kéék naar mijn werk -het is doorgaans direct duidelijk of iemand echt kijkt, en dat deed hij- en riep na een paar minuten tegen niemand in het bijzonder: ‘het is verdomme toch ook wel wat, zo’n opruiming!’

Oké… We raakten in gesprek. Hij bleek één van de oprichters van de culturele broedplaats te zijn, uit de tijd dat DOAS een kraakpand was, en vertelde dat de kunstenaars destijds regelmatig een vuur maakten op het plein om werk dat niet voor een goede prijs verkocht werd in de fik te steken. Liever vernietigen dus, dan je prijs verlagen. Tsja. Hij raakte een gevoelig punt.

Is het hoerig om ouder werk voor minder te verkopen dan je het in eerste instantie waard vond? Of is het simpelweg fijn dat het -weliswaar voor minder geld- toch gekocht wordt en een plek krijgt waar mensen het zien en er hopelijk van genieten? Principe versus commercie.
Toen hij wegliep riep hij nog over zijn schouder naar mij: ‘Je maakt verdomd goed werk’. Dat dan wel weer. Bedankt meneer. Voor het gesprek, dat in ieder geval eerlijk was.

Ik ben echt benieuwd wat jouw mening is hierover.

Maar voor wie dus even dacht dat ik ‘binnen’ ben na deze verkopen: het gaat hier niet over de 80 miljoen voor ‘Pool with Two Figures’ van David Hockney, noch over die 6 miljoen voor de Rubenstekening van Pr. Christina 😉

Waar het wel over gaat:

At my easel I’m as happy as a cow in her stall.” 

(Louise Nevelson, Amerikaans beeldhouwster)

Groet,
Willy

2018 december: Stof van het dagelijkse leven

/0 Reacties/in /door

Stof van het dagelijkse leven.

naar Chaïm Soutine: La jeune anglaise

Ik ben gek van het werk van Chaïm Soutine (Wit-Rusland 1893 – Frankrijk 1943). Chaïm groeit op als 10e van 11 kinderen in een arm Joods gezin en vertrekt op z’n 20e naar Parijs. Daar brengt hij veel tijd door in het Louvre, waar hij de oude meesters bestudeert.

Hij maakt intense schilderijen; pasteus, krachtig, rauw, en bizar. Uit de boeken en artikelen die ik over hem heb gelezen komt het beeld naar voren van een koortsachtig fanatieke schilder, een emotionele man. Een stinkende viespeuk ook, met een onmogelijk karakter. Maar hé, wie maakt zich druk om hygiëne en omgangsvormen als je zulke schilderijen maakt;-)

In de workshop die ik geef op zaterdag 15 december in mijn atelier in Zwolle kan je, als je dat wilt, zelf een schilderij van Soutine kopiëren. Erg leuk om te doen! We werken dan met water vermengbare olieverf (daar heb ik dit voorbeeld hierboven ook mee geschilderd). Kijk voor meer informatie op mijn website. Je kunt je nog aanmelden als je mee wilt doen, je bent welkom.

Iets anders: bezoek je ook wel eens de KunstRAI, de TEFAF in Maastricht, PAN Amsterdam, of een andere kunstbeurs in binnen- of buitenland? Kijk dan naar dit filmpje van Jerry Saltz, senior kunstcriticus bij New York Magazine. Hij vertelt je in 5 minuten hoe je jezelf door zo’n beurs heen werkt. Ik vind hem grappig. Zijn advies: laat je niet intimideren en heb een open blik. Wat mij betreft geldt dat ook buiten kunstbeurzen. Klik hier.

Tot slot: een paar keer per jaar schrijf ik een blog voor de website van een post-hbo-opleiding coaching (CRK) waarbij mij het onderwerp ‘levenskunst’ is toebedeeld. Eervol daarover te schrijven, lastig ook. Want kunst is al moeilijk te definiëren, maar wat is dan eigenlijk levenskunst? Gelukkig mag ik er ook een schilderij bij maken. klik hier

‘Kunst
wist het stof
van het dagelijkse leven
van onze ziel.’   (Pablo Picasso)

Lieve lezers, laten we er een mooie decembermaand van maken; liefdevol, feestelijk, kunstzinnig, met humor en met momenten van stilte en van samen zijn.

Groet,

Willy