citroenen

2025 nr 127 (april)

Huiselijke bezieling

‘Feestje?’, 24 x 30 cm, olieverf op doek

Ik was in Museum Jan in Amstelveen om het werk van Otto B. de Kat te bekijken. Ik voel affiniteit met hoe hij schildert. Ik las daar dat zijn werk door sommigen gerekend wordt tot het intimisme en door anderen tot het animisme. Huh, iets met seks of met ondergoed, iets met dieren? Ik kijk naar een schilderij van een stoel en een koffiekan, dus hoe dan? Maar mijn gedachteloze associaties bij die woorden blijken nogal onnozel. Het is:

  • intimisme vanwege zijn voorliefde voor huiselijke onderwerpen.
  • animisme vanwege zijn bezielde weergave van de werkelijkheid.

Oké, helder. Anima betekent ziel, intiem zijn is natuurlijk niet per definitie seks en zo’n mooi lingeriesetje is van het merk Intimissimi.

Zelf zegt De Kat:

‘Je moet schilderen wat je eigen leven is’.

En dat ben ik zo vierkant met hem eens! Dan snap ik dat intimisme en animisme. En klopt mijn gevoel van verbondenheid met zijn werk.

Ik zie het als leven blazen in de gewone dingen. Dat gaat als vanzelf, dat is de lol, dat ìs schilderen. Die citroenen hierboven hebben voor mij een karakter, ze zijn speels, ze zijn in contact met elkaar, en ik met hen, ik bèn met ze tijdens het schilderen. Eigenlijk net als bij de twee mensen in de soukh, die samen thee drinken en verdiept zijn in hun gesprek.


‘In gesprek’, olieverf op doek, 30 x 40 cm

En ja, het is óók het licht en het zijn óók de kleuren waardoor ik ‘aan’ ga. Maar het is meer dan dat. Het is de zoektocht naar bezieling bij alles wat ik schilder. Heel fijn dat Otto me weer een stukje verder geholpen heeft in het duiden van waarom ik wat schilder. Want het voelt vaak zo nietsnutterig, het schilderen van de werkelijkheid om je heen. Wie boeit dat? Nou ja, Otto dus. En mij. En jou wellicht ook.

En dan het volgende:

EXPOSITIE NUNSPEET
Ik heb zin in aankomend expositieweekend van 13 en 14 april a.s. (zie de agenda hiernaast). Ingrid en ik hebben samen haar galerie ingericht met ons werk, dat elkaar wonderwel versterkt. Het is een vrolijke kleurrijke expositie. Je bent zeer welkom, wij zijn er allebei op beide dagen van 11.00 tot 16.00 uur. Tip: als je op zaterdag gaat, kan je een mooie combi maken met andere ateliers die open zijn in Nunspeet (klik hier)

MIJN WEBSITE
Ta-taa! It’s done! De klus is geklaard. Talloze uren heb ik gevuld met uploaden, bijsnijden, opslaan, implementeren, schrijven, updaten, publiceren, vergeten, zuchten, herhalen, finetunen, bewaren, nog weer eens diep zuchten en af en toe iets lelijks roepen. Zonder hulp van MIranda (ontwerper), Joost (webbouwer) en Janneke (foto’s) was het sowieso niets geworden. Dank aan hen voor de fijne samenwerking.

Ik nodig je van harte uit mijn vernieuwde website te bekijken en je mening te geven.

SCILDERFILMPJES
Voor degenen die met het mooie weer net als ik zin krijgen om plein air te schilderen, is dit een prima verzameling filmpjes om er weer in te komen. Gemaakt door Roos Schuring, een fantastische buitenschilder. Klik hier

Groet,
Willy
 

2025 nr 126 (maart)

Die verdomde berg

‘Je bent zelf een muts’,***  40 x 30 cm, olieverf op linnen

Voor mij heeft schilderen alles te maken met kijken. Een beetje zoals onze kleindochter kijkt; in verwondering. Intens. En volledig open. De wereld is nog maar net geboren.

Ik kijk als schilder geconcentreerd naar dat wat zich voor me in de ruimte bevindt. Dat kan een mens zijn, maar evengoed een Engels theekopje. Een landschap. Of verse vis van de markt. Whatever. Het gaat niet om wat je schildert, het gaat om hoe je schildert.

Dat is natuurlijk niet helemaal waar. Onderwerpkeus doet er toe. Maar neem bijvoorbeeld de fantastische schilderijen van Michaël Borremans in Museum Voorlinden (tot en met 23 maart). Ook als ik niet direct begrijp hoe zijn werk te duiden (achtergrondinformatie lezen is verhelderend hier), geniet ik enorm van hoe hij porselein tot leven brengt, stoffen schildert, haren, huid; alles volledig geloofwaardig zonder ook maar een zweem van tuttigheid.


Michaël Borremans, ‘The Ear’ (2011)

Hoe hij suggesties wekt met grote kwaststreken, ondergrond mee laat spelen, begrenzingen zacht maakt, pasteus verfgebruik afwisselt met schraalte. Kortom: hóe hij schildert. Fenomenaal!

Na zo’n museumbezoek wil ik maar één ding: schilderen. Inspiratie in optima forma. Helder dat ik het niveau van Borremans nooit ga halen. Niet erg. Ik ben onderweg. Achter iedere berg liggen nog weer hogere, I know.
Citaat van een Amerikaanse schrijver:

Omdat, uiteindelijk, u zich niet de tijd zult herinneren
die u op kantoor hebt doorgebracht
of met het maaien van uw gazon.
Beklim daarom die verdomde berg.
– Jack Kerouac

Voor degenen die graag lezen over schilderen heb ik twee boekentips:

  1. ‘Een kniebuiging voor de ezel’, over tekenen en schilderen, door Anton Valens
  2. ‘Voorgoed voorbij bestaat niet’, briefwisseling tussen Sierk Schröder en Paul van Dongen 1994-2000, door Rob Smolder

Van het werk van Sierk Schröder is een expositie te zien tot en met 30 maart in het Stadsmuseum in Harderwijk (klik hier). Aanrader!

Het tekenen en schilderen naar de waarneming staat centraal in de briefwisseling tussen de ervaren Sierk Schröder en de 55 jaar jongere schilder Paul van Dongen. Heerlijk boek, mooie uitspraken:
*  Over formaat: ‘Je hoeft een volksdeuntje niet op een kerkorgel te spelen om weer te geven wat je zeggen wilt’.
*  Over schilderen naar foto’s: ‘[…] zo funest. […] Aan een goed frontaal portret moet je ook de rug van de figuur kunnen zien.’
*  Over de pijlers van beeldende kunst: ‘Zonder inspiratie is kunde levenloos, maar zonder kunde is inspiratie krachteloos.’

De bergschoenen maar aanhouden dus.

Groet, Willy

PS.
Volgende keer vertel ik over mijn weekendexpositie half april in de galerie van Ingrid Slaa in Nunspeet (zie de agenda hiernaast). Hierbij alvast van harte uitgenodigd! En dan heb ik ook de update van mijn website rond, Miranda en ik maken de site weer fris en actueel.

PSS.
*** muts is handgemaakt door Noor Aghina

2025 nr 125 februari

Kleur & enthousiasme.

De eerste snelle olieverfschets voor een nieuwe serie stillevens.

In januari jl. organiseerde ik een open atelierweek. Dat verliep relaxt met leuke gesprekken over het schilderproces en belangstelling voor oud en nieuw werk. Veel koppen koffie aan de lange tafel, ideeën uitwisselen, plannen maken. Dit stimuleert me, niet alleen tot schilderen, maar ook bijvoorbeeld om nu eindelijk mijn website te updaten. Dank dus aan alle bezoekers -en natuurlijk aan de kopers van schilderijen en van mijn boek ‘De schilder schrijft’.

Ik beluisterde onlangs een mooi interview met Ab Dijksterhuis, hoogleraar psychologie, waarin hij vertelt over onbewuste denkprocessen die voortdurend op de achtergrond doorwerken, vooral als je ongestoord tijd met jezelf doorbrengt. Daardoor kan je bijvoorbeeld ineens weten welke beslissing je moet nemen. Wandelen, reizen, wat voor je uitstaren, beetje onkruid trekken in de tuin: je onbewuste doet het werk en staat ongemerkt in dienst van je creativiteit. Klik hier voor deze podcast.

Dus. Ik zoek met mijn stoel, leesbril, mobiel, kop koffie, twee volkoren haverbiskwietjes, half gelezen magazine van de zaterdagkrant, boek van 538 pagina’s waarin nog 69 bladzijden te gaan en een omslagdoek tegen de koude wind een plekje in de zon. Om daar vervolgens, indachtig Dijksterhuis, met de ogen dicht een half uur niets te doen. Dan is de zon weg, is het gewoon weer winter, zijn de koekjes en smoesjes op en ga ik terug mijn atelier in. Vaker doen.


detail, olieverf op doek

Groet, Willy

PS.

Kleur op een schilderij
is als enthousiasme in het leven.

Vincent van Gogh

2025 nr 124 (januari)

Nieuw jaar, nieuwe plannen.

Een nieuw jaar met mogelijkheden en uitdagingen. Verse schilderijen uit een nieuw atelier, exposities, ontmoetingen, modelschilderen, plein air sessies in binnen- en buitenland, en zo meer. Ik word daar altijd wel vrolijk van, een beetje reuring in de tent. En of dan alle plannen ook daadwerkelijk gerealiseerd worden, I don’t know, maar doet dat er eigenlijk zoveel toe? Mag een mens zich ook gewoon verheugen in mogelijkheden?

De voorwaarden om te schilderen zijn in ieder geval dik op orde nu. Het is zover: het licht is mooi, muren gesausd, vloer aangeveegd, de kachel brandt, er is ruimte en er is koffie.

Als je zin en tijd hebt en het leuk vindt, te zien waar en hoe ik nu werk, kom me dan graag een bezoekje brengen in mijn atelier volgende week van 13 tot en met 19 januari 2025. Je bent van harte welkom tussen een uur of 10 ’s ochtends en einde middag. Er is alle tijd om rond te kijken, een gesprek te hebben, of bijvoorbeeld een schets of tekening uit te zoeken voor een gelukkig-nieuwjaar-prijsje, door jou zelf in te lijsten, dan begin je 2025 met origineel werk aan je muur!

Blue Monday

Gevoelens van somberheid, depressie, melancholie; die zijn er ook, zeker wanneer de dagen kort zijn, de natuur kaal en de omgeving kil. Feeling blue. Het Kunsthuis in Epe richt -net als vorig jaar in januari- een expositie in rondom dit thema. Persoonlijke verhalen worden gedeeld in beeldend werk, 2D en 3D. Ik vind dat waardevol. Want moeilijkere gevoelens zijn inherent aan het menselijk bestaan. Goed om daar aandacht aan te geven. Neem vooral de tijd voor een bezoek (zie de agenda hiernaast).

Ik doe mee en met mij nog zo’n 25 andere makers.

Tot slot: ik wens jou van harte alle goeds in 2025. Gezondheid -lichamelijk en geestelijk-, plezier, samenzijn, creativiteit en liefde in welke vorm dan ook, levenslust, kleur, beweging, een open mind in een gepolariseerde omgeving en balans tussen spanning en ontspanning. Ja, dat is het wel zo’n beetje, denk ik 😉

Groet, Willy

PS.

Een paar tips (fantastische schilders) voor een museumbezoek, om van feeling blue naar feeling awe te komen:

Otto B. de Kat, Museum Jan Amstelveen, t/m 6 april
Michaël Borremans Voorlinden Wassenaar, t/m 23 maart
Hans Bayens, Henriette Polak Zutphen, t/m 19 januari

2024 nr 123 (december)

Power on


 Strand van Honfleur, 20×40 cm, olieverf op doek. Te koop.

Na driekwart jaar radiostilte lijkt me vandaag even goed als iedere andere dag om de knop ‘power on’ weer in te drukken. ‘Battery loaded. Connected.’

Ook al waren we even uit contact, ik heb regelmatig aan jullie gedacht. Bij exposities die ik bezocht het afgelopen jaar, zoals van Kandinsky, Michael Raedecker, David Hockney, Tamara Muller, Breitner, Miriam Cahn, Beatriz Gonzalez; voer en vuur voor nieuwsbrieven die ik niet schreef. En bouwstof voor schilderijen die ik -nog- niet maakte.

Er waren andere activiteiten. Zoals de verhuizing van mijn atelier van Zwolle naar Epe, plein air schilderen in Normandië, een bezoek aan de door mij bewonderde schilder Laura Grosso in haar atelier in Rome en modeltekenen/schilderen in het Kunsthuis in Epe. Bovenal zijn deze zomer generatiestappen gezet; in Rotterdam is onze prachtige kleindochter geboren!

Met veel plezier ga ik mijn schilder- en kunst gerelateerde ervaringen en gedachten weer met je delen, nu dus vanuit Epe. Vind je het leuk om mijn nieuwe werkplek te bezoeken? Ik ontvang je graag in mijn atelier in het nieuwe jaar in de week van 13 tot en met 19 januari 2025. Ik ben er die hele week, maandag tot en met zondag, vanaf een uur of 10 ’s ochtends tot einde middag. Kamperweg 49, van harte welkom!

Groet,
Willy

PS.
Zonnige zachtgeprijsde schilderijtjes, te koop in het Kunsthuis in Epe, zie de agenda hiernaast.
Je bent bij dezen uitgenodigd voor de opening a.s. zaterdag 30 november om 15.00 uur. Spoiler: je zult bij lange na niet de oudste gast zijn.

2024 nr 122 (april)

Open deur – open dag – open eind.

M.Z., olieverf op linnen, 70 x50 cm, in opdracht

Tussen alle bedrijven door -mijn atelier staat op de kop, het is een janboel- kreeg ik de vraag een portret te schilderen. Heerlijk om weer even intensief bezig te zijn met verf op doek, dat is waar het per slot van rekening om draait: schilderen!

Daar waar een deur dicht gaat,
opent zich een venster…

Je denkt: ‘de Bijbel’, maar nee, het zijn die oude Chinezen weer met hun eeuwige wijsheid. Klinkt alsof je je in feite nooit zorgen hoeft te maken, over niks, want het wordt wel opgelost, als vanzelf. Als je maar vertrouwen hebt…

Zo voelt het natuurlijk helemáál niet als je ergens midden in zit.

Niettemin, ik heb dus een nieuw atelier! Lang verhaal kort, vanaf deze zomer werk ik waar ik woon, in een afzonderlijk gebouw, omgeven door bomen en groen, met ruimte, licht, en gelegenheid voor ontvangst. Dat biedt perspectief.

Eerst nog wel even er tegenaan: een raam erbij in het dak, een kachel, vloerbedekking eruit, ruimen, inpakken, sjouwen, uitpakken, maar gelukkig met steun van hulptroepen, en al zo vaak verbouwd en verhuisd, good old times, komt goed.
Zie je, ik heb vertrouwen 😉

De voorverkoop en open dag in maart hebben niet alleen leuke gesprekken maar ook veel verkopen opgeleverd. Superfijn. Dank aan alle kopers, leners en geïnteresseerde bezoekers. Jullie hebben het tot een goede afsluiting van bijna 11 jaar Oude Ambachtsschool gemaakt.

Ik onderbreek nu mijn maandelijkse ritme van brievenschrijverij voor een time-out. Dat voelt raar, want deze brieven schrijf ik dus vaste prik iedere maand al meer dan 10 jaar. Maar ik kom bij je terug na de zomer van 2024 met frisse inspiratie en nieuwe plannen!

Als wat je te zeggen hebt niet mooier is dan stilte, houd dan je mond.
Michel Tournier, auteur (1924-2016)

Ik wens je een prachtig voorjaar, een zonnige zomer, alle goeds en ik blijf natuurlijk gewoon bereikbaar voor vragen en opmerkingen, de kunstuitleen, de boekenverkoop, schilderij aankopen en opdrachten, via mail, app etc.

Tot later!

Groet,
Willy

oranje boven

2024 nr 121 (maart)

Spaanse meesters, Hollands opruimen

Afbeelding: Flower’, olieverf op papier, met lijst, te koop. 

Genoten heb ik recent, van het werk van twee nogal verschillende Spaanse schilders: Pablo Picasso en Antonio López.

Picasso denk je wel te kennen, maar toch verraste mij opnieuw zijn gedrevenheid en passie. Ik was in het Picassomuseum in Barcelona. Daar hangen niet alleen prachtige schilderijen maar ook heel veel tekeningen. Zijn analyse van het beroemde schilderij De Meninas van Velàzquez in een serie van 58 werken is imponerend en fantastisch. Klik hier voor een kort filmfragment.

Ik was ook in Assen, in het Drents Museum. López werkt vanuit het waarneembare. Het schilderproces is voor hem een manier om de wereld beter te leren kennen. Hij doet dat door alles extreem nauwkeurig op te meten en steeds fysiek in de nabijheid van zijn onderwerp te blijven. López denkt na over de werking van perspectief en corrigeert eindeloos in zijn werk, om op die manier dat wat voortdurend verandert en in beweging is, te vatten in verf. Met hart en ziel.

“The material with which you work is the objective world,
but you incorporate some of your soul, and that is art.”

Antonio López (1936) 

***

Op zaterdag 23 maart a.s. ben je van harte welkom tijdens onze OPEN DAG in De Oude Ambachtsschool in Zwolle. Voor mij zal dat de laatste open dag in DOAS zijn, want ik verhuis mijn atelier per 1 juni a.s. Daarover een volgende keer meer.

Nu eerst de handen uit de mouwen, want ik ben mijn atelier fiks aan het opruimen ter voorbereiding op die verhuizing. Wat een mens zoal bewaard! Veel spullen kunnen nu weg, voor weinig. De sofa bijvoorbeeld, een krukje, schilderijlijsten etc. Ik maak ook een weggeefhoek (kleedscherm, koelkast, tafeltje etc.). En ik bied veel van mijn werk aan -eenmalig!- voor de helft van de prijs. Schilderijen, tekeningen, olieverfschetsen. Zodat ik vederlicht, vrij en vrolijk aan een nieuw schilderdecennium op een andere plek kan beginnen.

Als je geïnteresseerd bent in een specifiek werk, of je vindt het gewoon leuk iets van mij te kopen, dan heb ik voor jou als brieflezer een extra aanbod.

Ik bied je de mogelijkheid, vóór de open dag-bezoekers uit, alvast in mijn atelier te komen kijken en/of kopen op vrijdag 22 maart. Eerste keus dus! Ik ben dan geopend tussen 12.00 en 17.00 uur. Beneden bij de hoofdingang aanbellen bij atelier 2-N, dan open ik de deur voor je via de intercom, of bel me op 06-53263947. Ik hoop je te zien, er is koffie, er is tijd om lekker rond te kijken of er iets van je gading bij zit, kortom: je bent welkom.

Groet,
Willy

2024 nr 120 (februari)

Feeling blue

olieverf op papier ca. 50 x 50 cm
Iedereen ervaart wel eens melancholie, vervreemding, lamlendigheid. Wie kent geen trieste gevoelens, wie heeft niet soms, ook zonder duidelijke aanleiding, de behoefte alleen te zijn?

Hoe paradoxaal  prettig, als er ruimte is voor treurnis, neerslachtigheid en andere onplezierige gevoelens. Niet alleen ruimte, ook aandacht, begrip en respect. Van jezelf vooral. Misschien verdampen die gevoelens dan wel weer. Omdat er niets bestreden hoeft te worden.

Feeling blue, een mooi thema om te verbeelden, ook omdat het naadloos aansluit bij mijn gemoedstoestand van dit moment. Ik moet mijn atelier uit. De verhuurder gaat een aantal ateliers, waaronder het mijne, ombouwen tot woningen. Na een half jaar onzekerheid over dit onderwerp, weet ik nu dat het realiteit wordt binnen afzienbare tijd.

Ruimte afstaan voor het algemeen belang, de woningnood, I know! Maar bottom line: kunst en cultuur delven -bijna als vanzelfsprekend- wederom het onderspit.

Slachtofferschap ligt op de loer. Onzin. Kunstenaars zijn niet zielig, en al helemaal niet zwak. Het is vooral het niet hebben van zeggenschap hierin, dat mij frustreert. En de melancholie slaat toe, uitkijkend over het platte dak van het oude metsellokaal, op de knusse rode dakpannen in de wijk Pierik. Deze fantastische ruimte op de 1e verdieping van wat vroeger een ambachtsschool was, 60m2, waar ik me helemaal senang voel, ’s zomers snikheet, ‘s winters steenkoud, maar altijd licht en sfeervol. Binnenkort passé.

En já, het biedt ook weer mogelijkheden. Waar een deur dicht gaat, gaat ook wel weer een raam open. Of zoiets. Zie de uitdaging! Denk in kansen! Joehoe. Maar nu even niet.

Because I am feeling blue.

Groet,
Willy

PS.
Mooie expositie dus, feeling blue, in het Kunsthuis in Epe, zie de agenda hiernaast. Je bent van harte welkom om te komen kijken naar de interpretaties van dit thema door 24 kunstenaars.

amaryllis

2023 nr 119 (januari)

Groei in 2024

afbeelding: olieverf op linnen, 30 x 30 cm ‘Het roodste rood’

Van harte wens ik dat 2024 een hoopgevend jaar voor je zal zijn, waarin ontwikkeling het wint van verstarring, groei leidt tot bloei (geduld!) en ondanks alle ellende wereldwijd en voor sommigen privé, er ook vrolijke licht- en luchtigheid in je leven is.

‘Zelfs in een puinhoop is hoop te vinden.’
Loesje.  

Soms, eigenlijk best vaak, moet ik hard lachen om mezelf. Wat ik als bevrijdend ervaar; dat je je eigen gestumper en lulligheid onderkent en tegelijk jezelf -soort van- vergeeft, omdat je ook maar gewoon je best doet. Humor en compassie. En dóór.

Zoals bij het maken van deze nieuwsbrief. Ik gebruik de sociale media en computerprogramma’s op een manier dat ik me er nèt mee kan redden. Het houdt niets over. Ooit (in het jaar kruik, toch nog maar zo’n 20 jaar geleden) sprak ik bandjes in met lange teksten, die mijn secretaresse voor mij uittypte. Geen enkele noodzaak was er, me te verdiepen in de moeilijkheden en mogelijkheden van digitale tekstverwerking. Nu, anno 2024, moet ik toch echt alles zelf doen op die verdomde laptop. Dus struikel ik regelmatig, eigenlijk doe ik maar wat. Ik knip en ik plak, ik knutsel met foto’s en ondertussen weet ik zeker dat dingen simpeler kunnen. Maar hoe?!

Heel fijn dus, dat bij de culturele broedplaats DOAS andere mensen zich bekommeren om zoiets als bijv. de website. Die is nu weer helemaal nieuw, en mooi geworden! Neem graag een digitaal kijkje in onze ateliers, ontmoet mijn collega’s en lees over onze activiteiten (klik hier). Kan je gelijk alvast onze volgende Open Dag in je agenda noteren: zaterdag 23 maart.

***

Een mooi project staat op stapel: een verkoopexpositie ten bate van de Hersenstichting. Daar verleen ik graag mijn medewerking aan, samen met nog 25 andere kunstenaars. De expositieplek is op zich al de moeite waard: het Langhuis in Zwolle, een monumentaal pand, waarvan het oudste deel vermoedelijk is gebouwd rond 1400. Kom kijken (Goudsteeg 8) en wie weet ook kopen in het laatste weekend van januari.

***

En tot slot alvast aandacht voor een expositie rond het thema Feeling Blue in het Kunsthuis in Epe van 16 t/m 25 februari. Dan is Blue Monday gelukkig alweer voorbij: die derde maandag in januari waarop de goede voornemens verdampt zijn, dan wel onhaalbaar blijken, de donkere dagen eindeloos duren, de lente ver weg is en de depressie om de hoek. Een mooie evenwichtige groepsexpositie rond dit thema draagt hopelijk bij aan herkenning en brengt wat speelsheid in de somberte.

Genoeg te zien dus weer de komende tijd, wie weet treffen we elkaar in 2024. Sowieso blijven reacties op mijn brieven en/of op mijn boek (zie hiernaast) altijd welkom!

Groet,
Willy

PS
Kijk deze TED-talk om het nieuwe jaar energiek te beginnen; powervrouw Sheryl Lee Ralph geeft tips om het beste uit jezelf te halen (klik hier).

2023 nr 118 (december)

Kunst als ervaring

Afbeelding: ‘Applaus voor de violist’, olieverf op linnen (detail), work in progress.

De afgelopen weken ben ik op pad geweest om kunst te zien. Veel mensen vinden het moeilijk om naar kunst te kijken. Ik ook, regelmatig snap ik er niets van. Waarschijnlijk omdat ik soms -maar zeker de laatste tijd- moeite heb de wereld te begrijpen.

Als de wereld begrijpelijk was,
zou er geen kunst bestaan.
Albert Camus (1913-1960), Frans schrijver

Gelukkig is het doel van kijken naar kunst niet perse om het te begrijpen. Ik denk dat het vooral de bedoeling is kunst te ervaren. Door kunst te ervaren kan er van alles gebeuren. Kunst kan -sterke-  emoties oproepen, nieuwe inzichten brengen, je bewust maken van je eigen beperkte invalshoek, je aan het denken zetten. Mooie ervaringen. Kunst verhoogt de kwaliteit van je leven. Voor de goede orde: dat is een mening, mijn mening, niet een feit. Maar mocht je het met me eens zijn, dan heb je misschien iets aan onderstaande tips. Tentoonstellingen van indrukwekkend werk van grote kunstenaars, nu te zien:

Anselm Kiefer in Museum Voorlinden bij Wassenaar (klik hier). Kiefer maakt monumentaal groot werk. Ongebruikelijke materialen (zoals lood en stro) en werkwijzen (de fik erin), met meerdere betekenissen en symboliek. Daarom prettig om eerst de film ‘Anselm’ te zien, die draait in veel bioscopen en filmhuizen.

Ai Weiwei in De Kunsthal in Rotterdam (klik hier). Ai Weiwei is een criticus en een activist. Een protestkunstenaar. Hij komt op voor mensenrechten, laat bijv. op indringende wijze zien hoe de (Chinese) overheid haar burgers ontmenselijkt. De expositie heeft niet voor niets de titel: ‘In search of humanity’. Neem de tijd. Wat hij via zijn kunst vertelt is om nog lang op te kauwen.

Chaïm Soutine in Museum K20 in Düsseldorf (klik hier). Soutine (1893-1943) schilderde expressief, kleurrijk, met dikke lagen verf (men zegt dat hij o.a. Kiefer heeft geinspireerd) en vaak vervormde hij de werkelijkheid. ‘Tegen de stroom in’ is de titel van de tentoonstelling. Ik vind zijn werk fantastisch.
***
Dan nog een heel andere tip voor degenen die natuur, techniek en kunst willen combineren: trek je wandelschoenen aan en bezoek het Waterloopbos in de Noordoostpolder (bij Marknesse, klik hier) Interessant, over onderzoek naar het gedrag van water in een historisch openlucht laboratorium in een polderbos. Met Land Art (waar je je dan ook weer niet al te veel van voor moet stellen, maar toch).
***

Tot slot, zie ook hiernaast in de agenda, hebben we deze maand:
een KUNSTWARENHUIS in Epe en
een POP-UP-GALLERY in Zwolle.
Van harte welkom!

Groet,
Willy

PS.
Het schilderij bovenaan de brief is geïnspireerd op de muziektheatervoorstelling ‘Beethoven, wie ben je?’ met Thom Hoffman en het Storioni Trio (klik hier). Aanrader!