Tag Archief van: expositie

2022 nr 98 (april)

/2 Reacties/in /door

Wat ik nog niet heb verteld.


water vermengbare olieverf op linnen, 80 x 60 cm, te koop

Voor het eerst sinds langere tijd weer eens naar model geschilderd. Wat is dat toch heerlijk om te doen! Dit was een stand van 3 kwartier. Geen tijd om te mutsen, direct aan de slag: mengen, meten, achteruit stappen, kijken, bijmengen, dóór. In een ritme van focussen en loslaten, en daarna zie ik wel wat het geworden is. En wat anders had gekund 😉

Maar nu iets wat ik nog niet heb verteld. Dat is dat ik een boek heb geschreven. Een boekje over schilderen, ter gelegenheid van mijn 100e nieuwsbrief binnenkort. En dat is retespannend! Niet het schrijven, maar er mee voor de dag komen. Dat is vergelijkbaar met een nieuwe serie schilderijen exposeren. De Amerikaanse schilder Gary Holland verwoordde het mooi:

It is not our art, but our heart that’s on display. 

 

In mijn boek vertel ik hierover. Dat je kwetsbaar bent, als je je werk laat zien. Ik schrijf over onderwerpen als perfectionisme, omgaan met kritiek, zoeken naar inspiratie. Over de frustraties en het immense plezier dat schilderen brengt. Over paradoxen, projecten, portretteren, plein air schilderen en meer.

Ik heb het geschreven voor schilders en zeker ook voor niet-schilders, die geïnteresseerd zijn in de wereld van kunst en in het maakproces. De toon is lichtvoetig en persoonlijk. Er staan hier en daar foto’s in van mijn werk. Veel citaten van kunstenaars, filosofen, wetenschappers. Een paar gedichten. En een uitgebreide bronnenlijst.

Binnenkort gaat het naar de drukker. Ik houd je op de hoogte.

Groet,
Willy

Deel deze brief gerust met vrienden, familie
of anderen in je netwerk.

2022 97 (maart)

/0 Reacties/in /door

Gevoel en verstand.


olieverf op linnen, 40 x 50 cm, te koop

Onlangs heb ik de overzichtsexpositie van Paula Rego’s werk bezocht in het Kunstmuseum Den Haag. De moeite waard (klik hier voor meer informatie over deze tentoonstelling). Je ziet uit verschillende periodes van haar leven collages, etsen, acrylschilderijen en prachtige pasteltekeningen. Die pastels, daar moet je echt even met je neus bovenop gaan staan: zó doe je dat dus met pastel! Het museum heeft een 5-delige podcast over Rego gemaakt. Leuk om naar fragmenten van Paula Rego zelf te luisteren, 87 jaar inmiddels. Haar zoon vertelt aardige anekdotes. Andere sprekers weiden uit over haar schilderijen, niet allemaal even interessant, helaas.
    
The Vivian Girls as Windmills                                                  Target
Haar echtgenoot, Victor Willing, overleden in 1988, schilderde ook. Van hem hing er geen werk. Ik zag in een boekje zijn zelfportret en voelde direct connectie. Meer dan met het werk van Paula. Maar het is eigenlijk onvergelijkbaar, Rego’s appels en Willings peren.
Victor Willing, self portrait
Het werk van Rego vind ik goed, bijzonder en knap. Dat is de ratio die spreekt. Hoewel haar onderwerpen vol emotie zijn. Zij zelf zegt:

 “You discover things in the making of a painting.
It can reveal things that you didn’t expect.
Things you keep secret from yourself.”

Natuurlijk, zo werkt het, zo kan het werken. Dat gaat over de maker. Nu ben ik de kijker. Kijkend naar zo’n simpel zelfportretje is het klip en klaar. Dat zou ik willen ophangen en steeds opnieuw naar kijken.

Ben, als altijd, benieuwd naar jullie mening.

Groet,
Willy

PS.1.
Het mag en het kan weer: je bent van harte welkom om te genieten van kunst, cultuur en ambacht in DOAS op zaterdag 19 maart a.s. De ateliers zijn open, DOAS toont zich als altijd gastvrij, er is koffie en muziek. Kijk hiernaast in de agenda.

PS.2.
Aanrader: de podcastserie Stephan Fry’s 7 Deadly Sins. Ik dacht dat het over kunst ging, waarschijnlijk omdat de 7 zonden zo vaak verbeeld zijn. Maar het gaat dus over de 7 zonden, haha. Heerlijk om te beluisteren: zijn verteltrant en zijn taalgebruik doen voortdurend in de lach schieten. Vol wetenswaardigheden.

Deel deze brief gerust met vrienden, familie
of anderen in je netwerk.

2022 nr 96 (februari)

/0 Reacties/in /door

Deze tijd waarin wij leven.


olieverfschets ca 50 x 50 cm

De meest troosteloze grijze kille maand van het jaar is voorbij. En de samenleving opent zich weer. Dat zijn twee omstandigheden van buitenaf, die de stemming van binnen positief beïnvloeden. Want hoe stoïcijns ik ook probeer te zijn, me oefen in gelatenheid, het verlangen dringt zich op. Naar zo’n vroege voorjaarsdag, met een groep familie en vrienden vrolijk eten en drinken op het groene gras in de stralende zon. Het licht glinstert en kaatst, er is reuring. Dat komt er allemaal weer aan!

Het is de week van de poëzie. Het geschenkboekje bevat 10 gedichten van Ramsey Nasr, gemaakt op basis van de brieven van Van Gogh. Ik luisterde in de podcast van de Bezige Bij naar een interview met Nasr: hij gebruikt uitsluitend de woorden van Van Gogh, herschikt ze, zonder eigen toevoegingen, hij laat alleen woorden weg. Een prachtige vondst, die indringende poëzie oplevert en soms nog opmerkelijk actueel ook:

laten we een taak vinden
die ons dwingt om rustig te zitten
bezig met werk dat eenvoudiger is
dan taken die nut hebben

in deze tijd waarin wij leven
waarin alles wartaal lijkt uit te slaan
[…]

laten we maar stillekens voortgaan
tevreden met het maken van schilderijen
wat niet het geluk is en niet het ware leven
maar een schilder is gelukkig
zoodra hij kan weergeven
wat hij ziet
[…]

Groet,
Willy
PS.1.
Noteren jullie alvast de DOAS Atelierverkoopdag op zaterdag 19 maart? Ik hoop van harte dat we elkaar dan kunnen zien!

PS.2.
Wil je een leuk filmpje zien van de DOAS Jubileumdag op 31 oktober jl. gemaakt door Eline Achterhuis, klik hier.

Deel deze brief gerust met vrienden, familie
of anderen in je netwerk.

2022 nr 95 (januari)

/0 Reacties/in /door

Geen tijd te verliezen.

Een kale boel in mijn atelier. Zelden is het er zo opgeruimd als nu. Een markeermomentje, op de grens van 21/22.

2021 was een jaar van relatieve rust en weinig vuurwerk. Zonder spannend doel, verre bestemming of nieuw elan. Een jaar van lockdowns en -gelukkig- vaccinaties.

Concreet betekende het voor mij als schilder: nauwelijks exposeren, amper workshops geven, veel afzeggen, opnieuw inplannen, toch weer doorschuiven. De rem erop. Beetje murw word ik daarvan.

Maar ook: tijd hebben, gesprekken en wandelingen, tòch nog een mooi jubileumfeest van De Oude Ambachtsschool in Zwolle en een gave expositie in Amsterdam.

Gebeurtenissen hebben meerdere kanten. Altijd. Het is hoe je er naar kijkt.

We hebben geen tijd te verliezen.
Dus laten we ons niet haasten. 


olieverfschets op papier, 50 x 65 cm

Voor 2022 wens ik je van harte alle goeds, ruimschoots inspiratie en energie, en veel frisse vrolijkheid in je leven. Ik heb er in ieder geval zin in. De schilderkwast weer oppakken en gaan met die bananas.

Ter afsluiting aan jou de uitnodiging om te luisteren naar dit prachtige lied van Leonard Cohen (klik hier):

There is a crack in everything.
That’s how the light gets in.  
Groet,
Willy

Deel deze brief gerust met vrienden, familie
of anderen in je netwerk.

2021 nr 94 (december)

/0 Reacties/in /door

Het onmogelijke.


mini schilderijtje, 10 x 10 cm,  olieverf op linnen. *

Mensen willen soms het onmogelijke. En proberen dat met alle middelen te bereiken. Dwingend, dominerend; het moet! Rutte moet zeggen dat de maatregelen drie weken (en geen dag langer) duren, het tekort aan zorgpersoneel moet per direct opgelost worden en corona moet NU stoppen.

Het onmogelijke willen, soms zelfs eisen, en daarin volharden door mensen agressief onder druk te zetten, verbaal of anderszins, is dat uit angst? Op slechte dagen veroordeel ik het als domheid.

Niettemin (leuker onderwerp), in het schilderen wil ik ook wel eens het onmogelijke. Soms, als ik met een kop koffie zit te kijken naar mijn werk op de ezel, ben ik teleurgesteld in wat ik zie. Ik wil iets nieuws, iets anders, iets wat er nog niet is!

Maar hoe dan? Want alles, maar dan ook werkelijk àlles, is al gemaakt. Struin een uurtje rond op Pinterest en je ziet werk van hedendaagse kunstenaars in alle mogelijke stijlen, materialen en formaten, met alle denkbare en ondenkbare onderwerpen en betekenissen. Daar zit mijn werk gewoon tussen, maar dan beter! Allemachtig, wat ben ik hier nog aan het doen. Dat is nogal verontrustend, en ook moedeloos makend. Hoe is het mogelijk vernieuwend te zijn wanneer er wereldwijd zovéél wordt geschilderd en vooral zo jaloersmakend góed wordt geschilderd?

Tegelijkertijd is het bijzonder geruststellend. Het biedt ruimte. Als alles al gemaakt en gedaan is, dan zal ik dus niets vernieuwends maken en kan ik ook stoppen met streven naar ‘anders’ en ‘nieuw’. Ik mag gewoon schilderen waar ik zin in heb en plezier in heb. En als ik dàt doe heb ik – paradoxaal genoeg- ook nog eens de beste kans dat er iets origineels ontstaat.

Schilderen en corona hebben niets met elkaar te maken. Maar het fenomeen dat je iets wilt wat niet kan, is universeel. En de beste manier (volgens mij) om daar mee om te gaan is ook universeel: loslaten.

Als we allemaal ophouden met het onmogelijke te willen, namelijk dat corona echt NU af en klaar en over moet zijn, dan kunnen we stoppen met alle weerstand en serieus doen wat nodig is. Dat geeft de meeste kans dat het virus daadwerkelijk onder controle komt.

En ook dit is natuurlijk gewoon een mening 😉

Als afsluiting een gouwe ouwe:

“Geef me de moed om te veranderen
wat ik kan veranderen.
Geef me de wijsheid om te accepteren
wat ik niet kan veranderen.
Geef me het inzicht
om het verschil tussen beide te zien”

Franciscus van Assisi (1181-1226) 

* En daarna lekker slapen (zie schilderijtje hierboven).

Groet,
Willy

PS. Voor 3 echte aanraders, kijk hiernaast in de agenda. Die leeg is wat betreft exposities de rest van dit jaar. Nieuwe plannen straks weer in 2022.

Deel deze brief gerust met vrienden, familie
of anderen in je netwerk.

2021 nr 92 (oktober)

/0 Reacties/in /door

Oktober is feestmaand.


olieverf op linnen, detail 

We vieren dat de verenging van 25 atelierhouders in De Oude Ambachtsschool 10 jaar bestaat. Plus 1, want het was eigenlijk vorig jaar, maar ja, corona… En zelf heb ik ook een mooi rond getal bereikt. Plus 1 dan. Haha, zo ben je altijd jubilaris.

Ach mensen, wat zal het ons boeien, die getallen. Gewoon een aanleiding om te vieren! We organiseren een fantastisch PLEINFESTIVAL op zondag 31 oktober a.s. aan de Mimosastraat 1 in Zwolle. Met marktkramen waarin de atelierhouders jubileumaanbiedingen aan de man brengen, een podium met optredens, dans en muziek, een openingsceremonie, jongleer- en kleiworkshops, lekkere hapjes, en een expositie in de hal van het gebouw. Van jong tot oud, IEDEREEN is van harte welkom, de toegang is gratis. Vanzelfsprekend handhaven we de corona-regels (voor zover die er dan zijn), maar het merendeel van de activiteiten is sowieso buiten in de open lucht. Superleuk als je komt, wij hebben er heel veel zin in. Kijk voor het programma op de website van DOAS (klik hier).

En ja, wat moet ik eigenlijk als schilder met zo’n marktkraam? Schilderijen verkopen natuurlijk, maar dat is best lastig zonder wand om ze op te hangen. Broedend op hoe en wat te doen, heb ik -al rommelend in mijn atelier- ouder werk (en studies en schetsen) tevoorschijn gehaald. Daarvan maak ik op dit moment kleinere schilderijtjes en -vind ik zelf- bijzondere boekenleggers, die ik te koop aanbied voor ware feestprijsjes. In plaats van eenheidsworst heb je voor een paar tientjes een authentiek uniek met liefde gemaakt kunstwerkje, soms met lijstje en al!

Ik knutsel, knip, plak en lak nog lekker even door en hoop je te zien tijdens ons jubileumfeest.

Groet,
Willy

PS.1. VERLOTING
Doe je mee, als bezoeker van ons jubileumfeest, met de verloting? Bij binnenkomst op het plein kun je je aanmelden. Om 16.00 uur vindt de trekking plaats. We nemen contact met je op als je er op dat moment niet bent en wel iets hebt gewonnen. Ik zeg: doen!

PS.2. TUTORIALS
Voor degenen die het leuk vinden om schildertutorials te volgen: kijk eens op de website van het Rijksmuseum (klik hier), daar vind je een keur aan filmpjes om zelf mee aan de slag te gaan, zowel om te tekenen als om te schilderen.

PS.3. MUSEA
Heb je zin en tijd voor een museumbezoek, maar weet je niet wat en waar iets te zien is? Er is een overzichtswebsite (klik hier) met alle informatie over honderden kleine en grote musea in NL en lopende en te verwachten tentoonstellingen. Handig.

PS.4. MRS. DEGAS
Een paar maand geleden tipte ik jullie het boek ‘Mrs Degas’ van Arthur Japin. Ik kreeg een fijne tip terug: een kunstgids (klik hier) waarin de kunst die in dit boek van Japin aan de orde komt op een rij wordt gezet. Informatief.

2021 nr 88 (juni) Allesbehalve

/0 Reacties/in /door

Allesbehalve…


‘Recuperation I’  Oil on paper, 50 x 50 cm, including frame (67×67) € 425,00

Wandelend beluister ik een podcast waarin Gijs Scholten van Aschat vertelt dat hij de nieuwe (en vermoedelijk laatste) roman van Jeroen Brouwers heeft bewerkt tot een theatervoorstelling. Klinkt interessant, wil ik wel heen. Daarna nog een stukje interview met singer-songwriter Christien Oele. Waardoor ik nieuwsgierig overschakel op Spotify om een paar nummers van haar laatste album te horen. Jammer, ik ben al weer thuis…

Toneel, literatuur, muziek. En dan noem ik nog niet eens de schilderkunst! Er is zoveel te beleven op al deze terreinen. Maar helaas (en dat is vanzelfsprekend slechts mijn mening) is er meer aandacht voor oeverloze discussies over corona-beperkingen en hoe traag de formatie verloopt. Daar luister ik ook naar (mits goed geslapen) en dan ben ik weer ‘geïnformeerd’, maar niet half zo vrolijk en levenslustig als na een brokje kunst of cultuur.

Onze Huug zegt: ‘We kunnen best een dagje zonder’. Zeker! Waar kunnen we niet een dagje zonder? En in de Memorie van Toelichting op de nieuwe testwet wordt kunst als ‘niet essentieel’ gekwalificeerd. Maar wie bepaalt dat eigenlijk?! Mag ik dat zelf uitmaken? Voor mij is het een groot goed om het dagelijkse leven te versieren en te verdiepen met kunst en cultuur.

Daarop aanhakend: hoe fijn is het dat we weer kunnen exposeren!

Laten we het hebben over van alles, behalve…  Vul zelf maar in. Voor mede-exposant Paula de Graaff en mij is dat: allesbehalve corona. Niet om iets te ontkennen, dat zou om meerdere redenen belachelijk zijn, maar wel om de focus te verplaatsen naar waar een mens gelukkig van wordt. Zon, zee, strand, sport, een dinertje, feestje, samenzijn.

Van harte nodig ik je uit te komen kijken naar onze duo-expositie in INK hotel Amsterdam, te zien vanaf nu tot en met september. Op zaterdag 3 juli zijn Paula en ik daar aanwezig en rond de klok van vijf toasten we graag met jou op het leven! Stuur me even een mailtje als je van plan bent er bij te zijn, leuk! Je bent welkom. En natuurlijk worden de dan geldende coronaregels nageleefd.

Tip: hetzelfde weekend (2, 3 en 4 juli) vindt in de Westergasfabriek de European Art Fair plaats en daar hangt ook werk van mij, in het kader van Painting of the Year. Het zòu een mooie combi kunnen zijn… INK hotel heeft een speciale aanbieding, (klik hier) voor het geval je zin hebt in een weekendje Amsterdam. Wij gaan daar zelf in ieder geval graag gebruik van maken 😉

En tot slot, wat je dan verder in Amsterdam eigenlijk ook niet wilt missen:
COBRA Museum Frida Kahlo & Diego Rivera t/m 26 september;
Stedelijk Museum Bruce Nauman t/m 24 oktober;
Amsterdam Sculptuur Biënnale (ARTZUID) van 1 juli t/m 17 oktober.

Groet,
Willy

PS.1.
Op mijn website laat ik nieuw werk zien (klik hier)

PS.2.
Met het Dushi-project (klik hier voor mijn vorige brief waarin ik daar over vertel) gaat het goed!
Inmiddels heb ik 14 kinderen geschilderd, nog een stuk of 40 te gaan 😉 Keep you posted.

2021 (nr 86 april) Groeiend verlangen

/0 Reacties/in /door

Groeiend verlangen.


olieverf op doek, 40 x 30 cm

In een zonnige Zuid-Europese stad op een terrasje neerstrijken; misschien behoort dat over een paar maanden wel weer tot de mogelijkheden. Het verlangen groeit om over de eigen grenzen te kijken, letterlijk en figuurlijk. Verlangen naar reizen, cultuur, nieuwe indrukken, onbekommerd samenzijn met mensen en wat leven in de brouwerij.

15 jaar geleden schreef ik een boekje met de titel Bestemming Onbekend. Ik had kanker en mijn leven stond ineens op de kop. Ik wist niet waar het naar toe ging. Later heb ik me gerealiseerd dat de bestemming niet zozeer van belang is, of die nu bekend of onbekend is. Het gaat in het leven om de weg, om onderweg zijn. Open deur. Maar toch.

Ik zie een parallel met deze onzekere coronatijd. De angst voor het virus, de opgelegde beperkingen; allemaal van buiten komend onheil. Veel mensen voelen zich gedwarsboomd in hun dagelijks bestaan, zijn ongeduldig en gestrest over de maatregelen. De gedachte is al snel: als straks (ooit!) de beperkingen worden opgeheven, dàn is alles weer oké.

Maar we leven NU. We zijn onderweg, right this moment! En de beperkingen -en daarmee dus ook het verlangen naar vrijheid- maken deel uit van de weg.

Man is a creation of desire, not a creation of need. (Gaston Bachelard)

Als je het groeiende verlangen naar verruiming van mogelijkheden beschouwt als iets waardevols, iets van betekenis, in plaats van iets waaraan zo snel mogelijk tegemoet gekomen moet worden, kan dat nieuwe inzichten opleveren.

In zekere zin zijn we allemaal onverzadigbaar en (die wijsheid heb ik niet van mezelf maar van de stoïcijnen) achter ieder verlangen zit eigenlijk een ander verlangen. Dus je zou eens kunnen onderzoeken waar je èigenlijk naar verlangt. En (maar dat is natuurlijk voor gevorderden) als je blijvend tevreden wilt zijn, verlang dan naar dat wat je al hebt 😉

Tot zover de filosofische bespiegelingen. Volgende keer weer lekker prozaïsch. In ieder geval ga ik jullie dan vertellen over een nieuw project, waarvoor ik deze zomer op verschillende locaties in totaal een kleine 60 portretjes ga schilderen van jonge mensen in de leeftijd 4 tot 18. Met hopelijk een overzichtsexpositie daarvan ergens in september. Wordt vervolgd!
Groet,
Willy

PS.
Podcasttip voor schilders, wel enigszins commercieel en over-de-top-Amerikaans, maar goed te beluisteren tijdens de dagelijkse stappen: Savvy Painter Podcast

2019 (nr 70 december) Kunstmatige kunst

/0 Reacties/in /door

Kunstmatige kunst. 


stilleven van bloemen, 60 x 40 cm, olieverf op doek 

In between onderwerpen en thema’s vind ik het heerlijk om een stilleven te schilderen. Vraagt geen denkwerk, is niet vernieuwend, is gewoon kijken, kijken en nog eens kijken, en opgaan in verf en vorm, kleur en textuur, tere bloemblaadjes, hoekige stelen. Lekker schilderen dus.

Hoe anders kan het ook, dacht ik toen ik een artikel las in de American Scientist.

Het artikel gaat over het creëren van autonome kunst door computerprogramma’s met behulp van algoritmes. Een algoritme is een reeks instructies die naar een specifiek doel leiden. Vergelijk het (simpel gezegd) met een kookrecept.

Computers zijn in veel dingen veel beter (intelligenter) dan mensen. Kunstmatig intelligent. Computers kunnen externe gegevens interpreteren, leren van die interpretaties, en die lessen gebruiken om -via flexibele aanpassing- doelen en taken te verwezenlijken. Zelflerend dus. Als je deze wetenschap in de kunst toepast krijg je bijzondere resultaten.

Drie Franse kunstenaars hebben duizenden portretten in een algoritme ingevoerd, waarmee ze het algoritme als het ware de esthetiek leerden van de portretkunst. Vervolgens creëerde het algoritme onderstaand portret. Saillant detail: het werd verkocht voor bijna € 400.000,=.


Portret van Edmond Belamy, gemaakt via artificial intelligence.

Interessante vraag: is dit product een kunstwerk?

Al in 1973 werd het programma AARON geschreven, dat volgens bepaalde regels tekeningen maakte. Het verschil met nu, is dat het algoritme geen regels volgt, maar -zelflerend dus- nieuwe afbeeldingen produceert door bestaand werk te analyseren.

De kunstenaar kan spelen met het algoritme, onder meer door selectief te zijn bij het invoeren van bestaande kunst. Of bijvoorbeeld (zie Anna Ridler) door eigen tekeningen n.a.v. film-stills in te voeren en vervolgens met de nieuwe computerbeelden een nieuwe film te maken .

Inmiddels is er AICAN: een programma dat bijna gelijk is aan een autonome kunstenaar en zo goed als zelfstandig werkt. Het programma is gevoed met 80.000 afbeeldingen. In 75% van de beoordelingen dachten kunstkenners dat de kunst gemaakt was door een kunstenaar, in plaats van een computer.

Ik ben benieuwd welke reactie dit oproept bij jou. Spannende ontwikkeling? Gebruik van maken? Zijn kunstenaars overbodig geworden? Of zal het onze tijd wel duren? Dat laatste geloof ik niet, we zitten er met zijn allen midden in. Artificial intelligence is hot en wordt op heel veel meer terreinen ingezet dan je opmerkt. De techniek is fantastisch, het gebruik kan behoorlijk spooky zijn.

Voorlopig toch maar gewoon doorschilderen 😉

Groet,
Willy

2019 (nr 69 november) Stof wissen

/0 Reacties/in /door

Het is muisstil, als we met het maximale aantal van 25 mensen de Scrovegni-kapel inlopen. Iedereen is vol verwachting na het zien van de film over de totstandkoming van dit grootse werk van de meester. Die film duurt 10 minuten en wordt vertoond in de klimaatruimte voor de ingang van de kapel; verplichte voorbereiding voor alle bezoekers. Heel goed! Want je kijkt daarna anders, beter ook.

Giotto schilderde deze fresco’s in Padua rond het jaar 1300. Ik zie hoe teder Maria naar haar baby kijkt (voor het eerst in de schilderkunst aandacht voor emoties in gezichtsuitdrukkingen), hoe plastisch echt de figuren zijn (ook zeer vernieuwend in die tijd, waarin nog ‘plat’ werd geschilderd) en ben me ervan bewust dat ik hier sta te kijken naar de eerste kus ooit in verf.


Wil je een leuk artikel hierover lezen klik hier.

Kijken met voorkennis, dat maakt bij mijn bezoek aan de Biënnale in Venetië ook enorm verschil. De eerste dag enigszins blanco erin. Bijna beschamend wat je dan allemaal niet ziet en niet ervaart, als je pas daarná gaat lezen over de kunstwerken. Zo vroeg ik me bijvoorbeeld af bij het zien van die enorme boot op de kade of dat ding niet weggehaald had moeten worden. Of is dat ook al kunst, gewoon een boot? Wel prachtig, dat blauw tegen die blauwe lucht. Paar fotootjes. En weer door…

  

Die avond lees ik dat dit de Barca Nostra is, het wrak van een vissersboot, gezonken in 2015 in de Middellandse Zee, onderweg naar Europa met ca 800 (of 1100, niemand die het weet) migranten. Slechts 28 overlevenden. Een monument voor de doden. Een politiek statement. En kunst dus. Of niet. Dat laatste vind ik dan niet meer zo interessant.

 “Kunst wist het stof van het dagelijks leven van onze ziel.”

Pablo Picasso

Zo is het mensen! Stof wissen, door open te kijken naar kunst, zonder -ondoordachte- aannames. Informeer je, en laat je overtuigingen lekker thuis -die roeren zich toch wel weer zodra ze de kans krijgen 😉 Wie weet raak je ontroerd, word je verrast, verander je van mening en voel je je daardoor verrijkt.

Hoe zou de wereld er uit zien als zo’n houding gemeengoed zou zijn, niet alleen in de kunst.

En rustig maar, ik heb het tegen mezelf natuurlijk, jij doet dit altijd al zo.

Tot slot: in de komende novembermaand geef ik een aantal schilderlessen in mijn atelier in De Oude Ambachtsschool in Zwolle. En daarnaast ook twee keer de mogelijkheid mee te doen met een inloopatelier, waarbij je zelfstandig werkt. Wil je hier meer over weten kijk dan hiernaast in de agenda of op mijn website (klik hier). Ik houd de groep bewust klein (maximaal 5 deelnemers), er zijn nog een paar plaatsen, dus als je zin hebt in een fijne schilderochtend, laat me dat dan snel weten.

Groet,
Willy