2017, maart: Niet mutsen.

Niet mutsen.

          
30 x 30 cm, olieverf op doek
In mijn vorige brief liet ik twee portretjes zien: een ‘brutale en een ‘bescheiden’. Ik kreeg veel reacties, waarvoor dank; erg leuk en ook leerzaam. Er is een duidelijke voorkeur (ca. 65%) voor de brutale.

Oke, dat is dat. Hoe nu verder? Om de een of andere reden is er dan weer zo’n inkakmoment. Opdracht aan mezelf: uit beide het goede behouden.

Obvious! Dit soort ‘opdrachten’ brengt niets extra’s. Wat helpt in het schilderen (naast onderricht, museumbezoek, lezen, intervisie en zo meer) is gewoon dóen. Niet wachten op inspiratie, op het juiste moment, het juiste model, het juiste licht, niet wachten tot je het ‘weet’, niet mutsen en mitsen en maren. Jezelf een schop onder je gat geven en aan de slag. Dan maar met je eigen kop ongeïnspireerd onder kunstlicht. Door veel te schilderen word je beter. En dat inspireert wel degelijk!

Niettemin ben ik wel behoorlijk uitgekeken op mijn hoofd. Dus wie durft? Carnaval is voorbij, maar gooi die muts nog even niet in de kast. Zet ‘m op, en laat je portretteren door mij. De eerste die zich meldt krijgt het portret gratis mee. Als je het sowieso een leuk idee vindt, lees dan even op mijn website over het laten maken van een portret in opdracht. Je kunt per mail mijn tarievenlijstje opvragen, daarop -alleen deze maand- 25% korting.

Over zelfportretten gesproken. Die van Rembrandt bijvoorbeeld. Heb je een kwartiertje tijd? Kijk en luister dan naar Embrace (klik hier), een essay van schilder, schrijver, denker John Berger (helaas in januari jl. overleden). Niet iets om even snel tot je te nemen. Wel om van te genieten en over door te mijmeren.

Heb je geen tijd, nou ja een halve minuut dan, kijk naar dit filmpje over de zelfportretten van Vincent van Gogh.

En als je nu zo geïnspireerd bent dat je zelf aan de slag wilt, klik dan hier op een van de -tig Youtube instructiefilmpjes . probeer het. En bedenk:

“Echt succes komt pas wanneer we de kunst van het mislukken verstaan.” (S. Ban Breathnach, Amerikaans bestsellerschrijfster)

Groet,
Willy

PS.
“Er zijn mensen wie de mislukking naar het hoofd gestegen is.”
(C. Buddingh, dichter)

Deel deze brief gerust met vrienden, familie of anderen in je netwerk
share
tweet
forward

2017, februari: Brutaal of bescheiden?

Brutaal of bescheiden?

  
30 x 30 cm, olieverf op doek

Weet je dat het helemaal niet zo simpel is als het lijkt om zo’n onbenullig ruw brutaal portretje te schilderen? Geloof het of niet, maar ik kijk daarvoor zeer geconcentreerd in de spiegel. Terwijl het eruit ziet alsof de verf achteloos op het doek is gekwakt. Wat in zekere zin óók waar is. Het is allebei: aandachtige focus en toch niet nadenken. Sprezzatura! Leuk om nu eens met knalkleuren te experimenteren. Heel anders dan dit:


30 x 30 cm, olieverf op doek
Ook intens geschilderd, maar meer voorzichtig, zoekend, bescheiden. Ik bedoel maar te zeggen: met verf kan je alle kanten op.

Wat doorgaans in de weg zit om een volgende stap te maken zijn m’n eigen gedachten en gewoonten. Gemakzucht ook. En gehecht zijn aan het resultaat, niet willen falen, dat soort dingen…

Maar kijk ook even naar een interessant Tedje (klik hier) over hoe we beter kunnen worden in de dingen waar we van houden. De meeste mensen werken hard maar worden niet aantoonbaar beter. Dat komt, aldus deze spreker, omdat we niet voldoende switchen van de doe-modus naar de leer-modus. Veel meer experimenteren in een veilige omgeving, dat advies haal ik er o.a. uit. Top, ga ik mee door!

Wat was het trouwens een fijne dag, zaterdag 28 januari jl. met de atelierverkoop in DOAS. Alle gratis spullen die ik op de gang had gezet (oude lijsten, schilderkistjes, stillevenvoorwerpen etc.) zijn meegenomen en de verkoop in mijn atelier liep als een trein! Voelde goed. Opruimen moet gewoon af en toe. Daardoor ontstaat ruimte in mijn atelier en in mijn hoofd. En dus ook ruimte om te experimenteren. Met dank aan alle bezoekers!

Groet,
Willy

Ps. Ik vind het leuk van je te horen naar welke stijl jouw voorkeur uitgaat bij deze twee portretjes. Mail me graag!

Deel deze brief gerust met vrienden, familie of anderen in je netwerk
share
tweet
forward

2017, januari: Het mooiste moment.

Het mooiste moment.

 
Marokkaanse Medina, 40 x 80 cm, olieverf op linnen

Het afgelopen jaar ben ik weinig in mijn atelier geweest, door verschillende omstandigheden. Ik mis het. Hetgeen ik ook positief vind; te constateren dat ik er naar verlang om weer te schilderen. Mijn routine als ik ’s ochtends in m’n atelier kom: oude verfkleren aan en een kop koffie maken. Misschien is dat het mooiste moment 😉 De dag ligt nog voor me, onbegrensde mogelijkheden, ik moet niets en mag alles. De regels uit het dagelijkse leven gelden in mijn atelier alleen als ik dat wil. Waar vind je dat in de samenleving? Nou ja, zo’n man als Edison, die wist het:

‘Er zijn hier geen regels. We proberen iets voor elkaar te krijgen.’   

(Leuke quote om mee te beginnen in het nieuwe jaar op je werk.)

Hoe dan ook, kunstenaars zijn dus bevoorrecht. Ondanks de frustraties, die ook reëel gevoeld worden. Maar in vrijheid kunnen zoeken en maken, dat is goud! Kijk even dit Tedje (klik hier) van 7 minuten: waar experimenteren toe kan leiden.

Dit jaar ga ik serieus tijd inruimen om te schilderen. En om er weer in te komen heb ik dat lekkere straatje geschilderd waar ik doorheen liep in Marrakech. Omdat het licht zo fantastisch knalhard door het steegje en door de kieren van boven viel. Als je het schilderij in het echt wilt zien, kom dan zaterdag 28 januari naar mijn atelier. Ik doe mee aan de grote atelierverkoopdag (zie de agenda hiernaast). Je bent van harte welkom!

Groet,
Willy

Deel deze brief gerust met vrienden, familie of anderen in je netwerk
share
tweet
forward

2016, december: Masterclass modelschilderen

Masterclass modelschilderen

‘Hoe moeilijk kan het zijn?’ olieverfschets

Op vrijdag 9 december aanstaande geef ik een masterclass model schilderen met olieverf in het Experience Centre van Royal Talens in Apeldoorn.

We gaan er een mooie dag van maken, een mix van theorie en praktijk. Beginnen met een uurtje uitleg en onderbouwing, dan komt het model en start iedereen met de eerste opzet. Na de lunch doorschilderen en afsluiten met een korte nabespreking en een drankje.
Het leuke is ook: je hoeft niet alles al te weten en te kunnen om mee te doen 😉

Er zijn nog een paar plaatsen, dus als je zin hebt geef je dan snel op: klik hier voor meer informatie en aanmelding.

Theorie en kennis zijn overigens niet zaligmakend. Kijk naar deze TED-talk over het vinden van schoonheid in imperfectie. Over ‘giving up trying to controll the uncontrollable’. Ontroerend, wijs en mooi, en ‘verbindend’ -om dat modewoord maar weer eens te gebruiken, maar dat mag met de Kerstdagen in aantocht-  klik hier

Ik wens alle lezers een liefdevolle decembermaand. Dankjewel voor de aandacht en reacties op mijn maandelijkse brief het afgelopen jaar.
Keep on moving in 2017!

Groet,
Willy

Deel deze brief gerust met vrienden, familie of anderen in je netwerk
share
tweet
forward

2016, november: inspiratie

Brief november 2016

Inspiratie…

 

Soms heb je helemaal niets te melden.

Het is ongewoon kaal en netjes in mijn atelier. Exposities voorbij, de boel weer opgeruimd. Een leeg doek hangt te hangen, 100 x 150 cm, zelf opgespannen en van transparante lagen voorzien. Ik maak mezelf wijs dat dat er best cool uit ziet zo; prachtig linnen, moet daar eigenlijk wel wat op?!

‘Inspiratie bestaat, maar zij kan ons pas vinden als we werken’, aldus Picasso. De Franse dichter Baudelaire zei ook iets dergelijks: ‘inspiratie is iedere dag werken.’ De beide heren hadden er ongetwijfeld verstand van.

Niet zo miepen dus, maar gewoon aan de slag, zou je zeggen. Misschien wel zonder linnen doek, dan kan de inspiratie echt alle kanten op. Klik hier voor een Tedtalk: your body is my canvas.

Mocht je meer casual uitgedaagd willen worden kom dan een leuke workshop doen in het Experience Centre van Royal Talens: klik hier voor het aanbod.

Groet,
Willy

Deel deze brief gerust met vrienden, familie of anderen in je netwerk
share
tweet
forward

2016, oktober: Kennis is…

Kennis is….

‘Denken’,

olieverf op papier/mdf, 40 x 55 cm, nu geëxposeerd in De Dijkpoort
in Hattem gedurende de maand oktober 2016, te koop (of te huur).

Sinds een paar weken heb ik een hele leuke klus erbij: het managen van het Experience Centre van de Royal Talens verffabriek in Apeldoorn. In dit centrum kunnen professionele kunstenaars maar ook beginnende schilders en tekenaars naar hartelust materialen uitproberen. Experimenteren dus; met de Talens-, Bruynzeel- en Sakuraprodukten inspiratie, kennis en ervaring opdoen. We verkopen er kunstenaars benodigdheden en ontwikkelen en geven workshops, cursussen en masterclasses. Er zijn lezingen, themadagen en evenementen. Bedrijven en particulieren kunnen een rondleiding krijgen door de fabriek om te zien hoe verf gemaakt wordt. Die fabriek is echt fantastisch, een soort snoepwinkel. Wil je de eerste nieuwsbrief van het Experience Centre lezen, klik dan hier.

Het enige minpuntje is dat ik op dit moment amper tijd heb om zelf te schilderen. Maar daar staat tegenover dat ik veel extra vakkennis opdoe. Over pigmenten, mediums, vernissen, penselen, kleur, pastel, lichtechtheid, gesso, acrylbinders, vulmiddelen, etc etc.

Kennis is nog geen wijsheid, zei Schopenhauer. En hoe meer kennis hoe meer twijfel, wist Goethe. Ze hebben allebei helemaal gelijk wat mij betreft. Maar kennis is ook liefde en licht en visie, aldus Helen Keller (Amerikaans schrijfster 1880-1968). Als peuter werd ze ten gevolge van ziekte doof en blind. Dus zij zei dat niet zomaar. Kennis is liefde en licht en visie. Dat is wel iets om over na te denken.

Groet,
Willy

Deel deze brief gerust met vrienden, familie of anderen in je netwerk
share
tweet
forward

2016, september: Stilzitten

Stil zitten

Lotta, bijna 2 jaar, olieverf op linnen, 40 x 40 cm

Peuters zitten doorgaans nog geen tien seconden stil. Dat weet ik uit eigen ervaring al zo’n kwart eeuw. Toen we afspraken dat Lotta zou komen ‘zitten’ was ik dat kennelijk even vergeten. Het was heel gezellig, met limonade, koekjes en kleurkrijtjes, dat wel. En wat een lekkere toet om te schilderen. Maar voor de rest: een en al beweging, hopeloos. Dus vlug een paar supersnelle schetsjes met houtskool, en daarna maar verder aan de hand van foto’s. Om er in te komen zonder model, heb ik eerst twee olieverfschetsen gemaakt. Dat hielp om haar te ‘verkennen’. En toen op het doekje aan de slag.

Ik ben er blij mee; lekker los gebleven, fijn van kleur, en niet onbelangrijk, oma & opa* herkennen hun kleindochter er goed in. Lotta zelf wijst naar het schilderij en roept spontaan: Daantje! Dat is haar zus. Ik reken dat goed 🙂

Lijkt je dat ook wel wat, een geschilderd portret van iemand die je dierbaar is? Neem vrijblijvend contact met mij op voor nadere informatie of klik hier

En dan nog even iets anders over kinderen en volwassenen, creativiteit en intelligentie, en over educatie, geïnspireerd op het gedachtegoed van Ken Robinson. Een prachtig filmpje met een zinnige boodschap: je hebt het allemaal al gewoon in huis, “it comes with the kit”, dus doe er iets mee! Een filmpje zo goed in elkaar gezet, dat je het eigenlijk twee keer zou moeten bekijken. Maar dat, ik ben niet gek, is te veel gevraagd nu de vakantie voorbij is. Hoe dan ook, klik hier and enjoy!

Groet,
Willy

*met dank aan Agnes en Guus voor de leuke opdracht!

2016, augustus: Vooruitzien

Vooruitzien

Gedurende de maand oktober a.s. exposeer ik in deDijkpoort in Hattem. Ja nou? Dat duurt nog twéé maanden, hoor ik u zeggen. Maar exposeren is vooruitzien.


Jacob van der Beek (1913-1978), olieverf op papier

Hattem is de geboorteplaats van mijn vader, hij is er opgegroeid. Voor mijn komende expositie ‘About a boy’ heb ik een broertje van mijn vader als uitgangspunt gekozen: Hendrik (1920-1934). Al schetsend en schilderend kan en wil ik natuurlijk toch niet om mijn vader heen. Ook van hem vind ik vergeelde foto’s in de familieschoenendoos. Die foto’s van ‘voor mijn tijd’ geven veel vrijheid. Het hoeft niet te lijken. Aan de grove toets en de snelle streken zie ik hoe ongehinderd ik (daardoor) schilder. Gek genoeg levert dit soms meer herkenning op dan wanneer ik me uitsloof om een gelijkend portret te schilderen.

Een stap verder is dat de kijker in het getoonde werk iets anders (dan een persoon) herkent. Een begrip, een emotie. Zoals in het werk van Armando en Stephan Vanfleteren dat te zien is in Oud Amelisweerd. Een combinatie van schilderijen en foto’s. ‘Stil leven’ heet deze expositie. Zo mooi! Nog te zien tot en met 18 september.

En voor degenen die vanuit hun stoel willen genieten: kijk deze Tedtalk van een kunstenaar (Shea Hembrey) die in twee jaar tijd (vooruitzien!) een fantastische biënnale heeft gemaakt. Buitengewoon creatief, grappig, intelligent en productief. Ik hoop echt dat je kijkt, gewoon omdat een mens hier zo vrolijk van wordt; geef je zelf een kwartiertje om je onwijs te laten inspireren!

Groet, Willy

Deel deze brief gerust met vrienden, familie of anderen in je netwerk

2016, juli: Daar is ie dan!

Daar is ie dan!

Het ei is gelegd. De klus is geklaard. Mijn nieuwe website* is in de lucht.

     

 www.vanderbeeksolitaire.nl

Hopelijk is de ‘look & feel’, zoals dat zo fraai heet in de wondere wereld van webdesign, voor jou uitnodigend om door te klikken op mijn website. Foto’s van recent werk, tekst over het hoe & waarom, het najaarsprogramma voor workshops; kijk en lees en reageer graag. Ik ben blij met je feedback.

Ik wens je een heerlijke zomer en wie weet: tot snel? Bijvoorbeeld morgenmiddag in Zwolle bij de expositie MIX-SIX

Groet,
Willy

*met dank aan Miranda Kruse

Deel deze brief gerust met vrienden, familie of anderen in je netwerk

2016, juni: Niet te snel…

Niet te snel..

 

Het afgelopen jaar was ik, met een klein groepje beeldend kunstenaars, op zoek naar mijn ‘true self’ in de kunst. Onder de bezielende leiding van Ralph de Lange uit Amsterdam. Vragen als: wie ben ik als beeldend kunstenaar? Wat wil ik maken? En waarom? Wat is mijn ware aard? Zinvolle en moeilijke vragen. Antwoorden waaien niet zomaar aan. Hoe lang moet je eigenlijk doorzoeken voordat je het weet?

 

En dan lees ik nu in het boek ‘De weg – wat Chinese filosofen ons over het goede leven leren’ van Michael Puett en Christine Gross-Loh, dat je true self niet bestaat. Ha, dat lijkt me welkom nieuws; ik kan dus stoppen met zoeken…

 

Wel verwarrend. Hoe zit het dan nu? Volgens Puett is het gevaar van de gedachte dat er zoiets als je ‘ware zelf’ bestaat, dat je je zelf een etiket opplakt. Dat etiket beïnvloedt je gedrag, en zorgt er voor dat je gevangen komt te zitten in een te beperkte definitie van jezelf. Wat wij ons ‘ware zelf’ noemen is volgens Puett in feite een verzameling patronen die zich geleidelijk hebben gevormd en die ontstaan uit je reacties op de wereld en de mensen om je heen. Niet een onwrikbare identiteit dus, die gezocht en gevonden kan worden, en die dan als leidraad dient.

 

De confucianistische benadering is dat je met die patronen kunt breken. Je bent wel degelijk plooibaar, en je kunt jezelf ontwikkelen en gewoontes veranderen. In de kunst zou dat kunnen betekenen (althans zo interpreteer ik het) dat je je focus verlegt van ‘wie ben ik’ naar ‘wat wil ik’. Hoewel het een misschien niet los staat van het ander. Het blijft ingewikkeld!

 

Confucius (551 – 479 v. Chr) zei trouwens ook: het is een beter een mijl te reizen dan 1000 boeken te lezen.
Mooi. Want ik was in Afrika de afgelopen weken. Goed dus voor ontelbaar veel boeken! Mijn true self heb ik ook daar niet gevonden, maar wel het Swahili woord voor: langzaam aan… Polepole, dat houden we erin voorlopig!

 

Groet,
Willy