2016, november: inspiratie
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Peuters zitten doorgaans nog geen tien seconden stil. Dat weet ik uit eigen ervaring al zo’n kwart eeuw. Toen we afspraken dat Lotta zou komen ‘zitten’ was ik dat kennelijk even vergeten. Het was heel gezellig, met limonade, koekjes en kleurkrijtjes, dat wel. En wat een lekkere toet om te schilderen. Maar voor de rest: een en al beweging, hopeloos. Dus vlug een paar supersnelle schetsjes met houtskool, en daarna maar verder aan de hand van foto’s. Om er in te komen zonder model, heb ik eerst twee olieverfschetsen gemaakt. Dat hielp om haar te ‘verkennen’. En toen op het doekje aan de slag.
Ik ben er blij mee; lekker los gebleven, fijn van kleur, en niet onbelangrijk, oma & opa* herkennen hun kleindochter er goed in. Lotta zelf wijst naar het schilderij en roept spontaan: Daantje! Dat is haar zus. Ik reken dat goed 🙂
Lijkt je dat ook wel wat, een geschilderd portret van iemand die je dierbaar is? Neem vrijblijvend contact met mij op voor nadere informatie of klik hier
En dan nog even iets anders over kinderen en volwassenen, creativiteit en intelligentie, en over educatie, geïnspireerd op het gedachtegoed van Ken Robinson. Een prachtig filmpje met een zinnige boodschap: je hebt het allemaal al gewoon in huis, “it comes with the kit”, dus doe er iets mee! Een filmpje zo goed in elkaar gezet, dat je het eigenlijk twee keer zou moeten bekijken. Maar dat, ik ben niet gek, is te veel gevraagd nu de vakantie voorbij is. Hoe dan ook, klik hier and enjoy!
Groet,
Willy
*met dank aan Agnes en Guus voor de leuke opdracht!
|
|
|
|
Het afgelopen jaar was ik, met een klein groepje beeldend kunstenaars, op zoek naar mijn ‘true self’ in de kunst. Onder de bezielende leiding van Ralph de Lange uit Amsterdam. Vragen als: wie ben ik als beeldend kunstenaar? Wat wil ik maken? En waarom? Wat is mijn ware aard? Zinvolle en moeilijke vragen. Antwoorden waaien niet zomaar aan. Hoe lang moet je eigenlijk doorzoeken voordat je het weet?
En dan lees ik nu in het boek ‘De weg – wat Chinese filosofen ons over het goede leven leren’ van Michael Puett en Christine Gross-Loh, dat je true self niet bestaat. Ha, dat lijkt me welkom nieuws; ik kan dus stoppen met zoeken…
Wel verwarrend. Hoe zit het dan nu? Volgens Puett is het gevaar van de gedachte dat er zoiets als je ‘ware zelf’ bestaat, dat je je zelf een etiket opplakt. Dat etiket beïnvloedt je gedrag, en zorgt er voor dat je gevangen komt te zitten in een te beperkte definitie van jezelf. Wat wij ons ‘ware zelf’ noemen is volgens Puett in feite een verzameling patronen die zich geleidelijk hebben gevormd en die ontstaan uit je reacties op de wereld en de mensen om je heen. Niet een onwrikbare identiteit dus, die gezocht en gevonden kan worden, en die dan als leidraad dient.
De confucianistische benadering is dat je met die patronen kunt breken. Je bent wel degelijk plooibaar, en je kunt jezelf ontwikkelen en gewoontes veranderen. In de kunst zou dat kunnen betekenen (althans zo interpreteer ik het) dat je je focus verlegt van ‘wie ben ik’ naar ‘wat wil ik’. Hoewel het een misschien niet los staat van het ander. Het blijft ingewikkeld!
Confucius (551 – 479 v. Chr) zei trouwens ook: het is een beter een mijl te reizen dan 1000 boeken te lezen.
Mooi. Want ik was in Afrika de afgelopen weken. Goed dus voor ontelbaar veel boeken! Mijn true self heb ik ook daar niet gevonden, maar wel het Swahili woord voor: langzaam aan… Polepole, dat houden we erin voorlopig!
Groet,
Willy
Youtube is een speelparadijs voor iedereen die om zich heen wil kijken en geïnspireerd wil worden. Zonder files, zonder kosten, onder inspanning; zóveel om je over te verbazen, in de lach te schieten, of vol te schieten.
Dat laatste bij het Youtube filmpje dat ik tegen kwam over de Finse Helene Scherfbeck (1862-1946). Ik laat haar werk vaak als voorbeeld zien als ik een workshop geef. Omdat zo ongelooflijk prachtig blijkt aan de hand van haar zelfportretten hoe zij zich ontwikkeld heeft als beeldend kunstenaar. En omdat het me ontroert, die versimpeling naar het einde toe, tot alleen een paar losse vegen overblijven. Wil je zien, in 2 minuten, wat ik bedoel klik hier
Groet,
Willy
Ps.
En, óók zo heerlijk: dit filmpje uit de schilderswijk
Montmartre. Zoals deze jonge mensen met elkaar
muziek maken. Moeiteloos. Sprezzatura.
Zo schilderen. Zo wil je het!
Coöperatief. Met elkaar dus. En dat doet me dan weer denken aan dat boek van wetenschapper / psycholoog Ap Dijksterhuis (Op naar geluk, 2015), waaruit blijkt dat contact en verbinding, naast nog wat andere items, sleutelbegrippen zijn bij het vinden van geluk. Hieronder -als uitstapje, er is per slot meer in de wereld dan kunst 😉 een kort overzicht van zijn aanbevelingen. Misschien in deze barre tijd van mondiale ellende een goed idee om ‘klein’ te denken, en je eigen leefwereld in ieder geval zo prettig mogelijk te maken.
Dus: hoe word (of blijf) je gelukkig?
Nou, makkie toch?
Groet,
Willy
Ps.
En als je dan het licht hebt gezien:
‘Voor de verlichting, houthakken en water dragen.
Na de verlichting, houthakken en water dragen’
zen-gezegde
|
Wat een creatieve denker, wat een toewijding, en zo totaal niet er op uit om indruk te maken. In al zijn ongemak en aarzeling zegt hij fantastische dingen. Zo noemt hij een aantal zaken ‘die je kan willen’:
* een schaduw, gewoon een schaduw willen hebben (en die valt uit een omgekeerd kopje)
* theezakjes zo neerzetten dat ze bijna als woorden functioneren (tsja, ik kom er nu een tekort)
* een zin die iets probeert te zeggen (nee, niet een zin die iets zegt)
* twee voorwerpen op dezelfde plek willen hebben in de wereld (maar dat kan eigenlijk niet)
* iets niet doen, omdat je al weet dat het goed zal zijn (maar dat is dan wel jammer)
Ja, ik weet dat een aantal lezers van deze nieuwsbrief nu wel afhaakt (want waar gáát dit over, nietwaar?) en ook het filmpje niet meer hoeft te zien. Jammer!Ik geniet enorm van de oprechtheid van deze man, en het ongewone, tegendraadse, op de kop en out of the box-denken, gecombineerd met prachtig vakmanschap. Vorm en inhoud samen maken zijn werk intrigerend.
Dat is waar ik naar toe wil: dat mijn werk fijn is om naar te kijken en dat het ergens over gaat. En dat dan in vrijheid van denken gemaakt. En dan nog je geld er mee verdienen..